Akaki Czchenkeli
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1874 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1959 |
| minister spraw zagranicznych Gruzji | |
| Okres |
od kwiecień 1918 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
- |
| Następca | |
.svg){kind=small}
| |
Akaki Czchenkeli (ur. 1874 w Choni, zm. 1959 w Paryżu) – gruziński polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych Demokratycznej Republiki Gruzji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie szlacheckiej. Studiował prawo i literaturę na uniwersytetach w Kijowie, Berlinie i Londynie[1]. W 1898 przystąpił do marksistowskiej organizacji działającej w Gruzji pod panowaniem rosyjskim – Mesame dasi[2]. W 1903, kiedy w organizacji doszło do rozłamu będącego konsekwencją podziału na bolszewików i mienszewików na II Zjeździe Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, Czchenkeli poparł mienszewików[1]. W kolejnych latach był czołowym działaczem w gruzińskich strukturach mienszewików[2]. Brał udział w rewolucji 1905 r. na Zakaukaziu i po jej stłumieniu został aresztowany, krótko przebywał w więzieniu[1]. Był posłem do IV Dumy Państwowej[3].
Po rewolucji lutowej w 1917 wszedł w skład Komitetu Specjalnego ds. Zakaukazia[2], w którym był komisarzem spraw wewnętrznych[1]. Komitet Specjalny miał być przedstawicielstwem Rządu Tymczasowego na Zakaukaziu, z możliwością działania w jego imieniu, jednak w praktyce jego znaczenie szybko stało się drugorzędne w stosunku do szybko powstających rad robotniczych i żołnierskich[4]. Czchenkeli brał udział w I Wszechrosyjskim Zjeździe Rad Robotniczych i Żołnierskich i został na nim wybrany do Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego[1].
22 kwietnia 1918 Sejm Zakaukaski ogłosił powstanie Zakaukaskiej Demokratycznej Republiki Federacyjnej (co Czchenkeli poparł[1]) i jej tymczasowego rządu z Czchenkelim na czele[5]. 26 maja 1918 Gruzja wystąpiła z federacji i proklamowała niepodległość, a Czchenkeli został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Noe Ramiszwilego[6]. Na stanowisku ministra pozostał do listopada 1918[1]. Zasiadał w Zgromadzeniu Konstytucyjnym Gruzji[1].
Emigrował do Paryża po upadku Demokratycznej Republiki Gruzji i aneksji Gruzji do Rosji Radzieckiej[1]. Był ministrem spraw zagranicznych w rządzie gruzińskim na emigracji[7]. Pozostawał aktywny w kołach emigracyjnych do śmierci w 1959[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W. Materski: Gruzja. Warszawa: TRIO, 2010. ISBN 978-83-7436-219-1.
- Mikaberidze A., Historical Dictionary of Georgia, Rowman & Littlefield, Blue Ridge Summit 2015, ISBN 978-1-4422-4146-6.
|
