Przejdź do zawartości

Albedyl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albedyl
Ilustracja
Typ herbu

szlachecki

Alternatywne nazwy

Albedyll

Pierwsza wzmianka

1775

Albedyl (Albedyll) – polski herb szlachecki z indygenatu.

W polu błękitnym pień złoty prawoskośnie, o dwóch sękach z jednej, a jednym z drugiej strony; w prawym dolnym rogu tarczy półksiężyc srebrny rogami do pnia, a w lewym górnym - sześciopromienna gwiazda srebrna. Nad hełmem w koronie pięć piór pawich.

Labry błękitne podbite z prawej strony srebrem, a z lewej - złotem.

Historia herbu

[edytuj | edytuj kod]

Zatwierdzony indygenatem dla szwedzkiej rodziny baronowskiej w 1775 r.

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Albedyl - Albedyll.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • E. von Klingspor, Baltisches Wappenbuch. Stockholm 1882.
  • Juliusz Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich. Warszawa 1897-1914.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]