Aleksander Błędowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Błędowski
Ilustracja
generał brygady
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1788
Błudów

Data i miejsce śmierci

1831
Krzeszowice

Przebieg służby
Główne wojny i bitwy

Wojny napoleońskie, Powstanie listopadowe

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Obojga Sycylii (Neapol)

Aleksander Błędowski (ur. 3 maja 1788 w Błudów, w powiecie włodzimierskim na Wołyniu, zm. w 1831 w Krzeszowicach) – generał brygady.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Półkozic herb Błędowskich

Aleksander Błędowski urodził się 3 maja 1788 w majątku ziemskim Błudów, w powiecie włodzimierskim na Wołyniu, w polskiej rodzinie szlacheckiej Błędowskich herbu Półkozic, jako syn Tadeusza i Antoniny z Czosnowskich [1]. W lipcu 1809 wstąpił jako kadet do armii Księstwa Warszawskiego. Bardzo szybko awansował, od 1 listopada 1809 był kapitanem nowo utworzonego 16 pułku jazdy. W 1812 roku pojedynkował się z przyszłym poetą romantycznym, Antonim Malczewskim, którego ranił w kostkę[2]. W kampanii moskiewskiej 1812 walczył pod Smoleńskiem. W 1813 został szefem szwadronu macierzystego pułku. Kilkakrotnie ranny w walkach w kampanii niemieckiej (1813), został skierowany na leczenie do Lipska, tam dostał się do niewoli rosyjskiej. Za męstwo w wojnach napoleońskich był odznaczany: Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Legii Honorowej i Krzyżem Neapolitańskim.

Od 13 lutego 1815 służył w 3 Pułku Strzelców Konnych jako oficer w randze majora, w armii Królestwa Polskiego. 20 września 1817 z powodów zdrowotnych podał się do dymisji i osiadł w Błudowie na Wołyniu.

W powstaniu listopadowym najpierw był podpułkownikiem w sztabie głównym. W styczniu 1831 przydzielony do sztabu generała Dwernickiego w związku z planowaną wyprawą na Wołyń. Następnie został mianowany pułkownikiem i objął dowództwo nad 3 Pułkiem Strzelców Konnych. W czasie walki pod Wawrem został ciężko raniony pociskiem armatnim i dostał się do niewoli. Po kilku dniach gen. F. Geismar przekazał go Polakom. Podleczony po amputacji nogi, umarł na cholerę, w 1831 w Krzeszowicach.

Grobowiec generała A. Błędowskiego znajduje się na cmentarzu oo. karmelitów bosych w Czernej koło Krzeszowic. Ma kształt tumby z hełmem greckiego hoplity, a jego fundatorem był przyjaciel Błędowskiego, gen. Stanisław Klicki. Autorem monumentu jest rzeźbiarz z Krzeszowic, Ferdynand Khun. W 1836 władze Rzeczypospolitej Krakowskiej na żądanie komendanta okupacyjnych władz rosyjskich usunęły z monumentu 3 linijki mówiące o „wiernej towarzyszce Moskali” cholerze, na którą zmarł gen. A. Błędowski.

Był członkiem loży wolnomularskiej Ciemność Rozproszona[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Genealogia dynastyczna. [dostęp 2013-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-15)].
  2. Maria Dernałowicz, Antoni Malczewski, Warszawa 1967, s. 71.
  3. Marek Tarczyński, Generalicja powstania listopadowego, 1980, s. 63.
  4. a b c A. Blendowski (Aleksander Błędowski). [w:] Les Polonais et les Polonaises de la Révolution du 29 Novembre 1830 (...) Par Joseph Straszewicz, Paris (1832-1836) [on-line]. kultura.malopolska.pl. [dostęp 2018-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-17)].
  5. Cholera zabiła powstańca. przelom.pl, 2009-12-03. [dostęp 2016-11-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]