Aleksander Dadźbóg Sapieha

Aleksander Dadźbóg Sapieha
	; Lis
Rodzina	Sapiehowie herbu Lis
Data urodzenia	1585
Data śmierci	styczeń 1635
Ojciec	Hrehory Sapieha
Matka	Zofia zd. Strawińska
Żona	Elżbieta Chodkiewiczówna, c. Hieronima, kasztelana wileńskiego
Dzieci	Anna, ż. Stanisława Naruszewicza, pisarza wielkiego litewskiego; Krystyna Konstancja, ż. Jana Samuela Paca, podstolego litewskiego

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 14 gru 2017, była oparta na tej wersji.

Aleksander Dadźbóg Sapieha herbu Lis (ur. 1585, zm. w styczniu 1635) – kasztelan witebski, podkomorzy witebski, starosta orszański, rotmistrz królewski.

Życiorys

Był wnukiem Iwana, synem Hrehorego, podkomorzego orszańskiego (zm. 1600) i Zofii Strawińskiej (zm. 1611). Ponadto – bratankiem Lwa i Andrzeja oraz bratem Krzysztofa Stefana. Oboje rodzice byli wyznania kalwińskiego. Po ich śmierci dostał się na wychowanie stryja Lwa, który młodych bratanków wysłał na naukę do kolegium jezuickiego, co zapewniło ich rychłą konwersję na katolicyzm.

W latach 1602-1603 uczył się w Breniewie i w Krakowie.

W 1606 mianowany podkomorzym witebskim. W 1607 posłował na sejm. W latach 1609-1611 brał udział w wyprawie smoleńskiej, w tymże czasie otrzymał starostwo orszańskie. W 1613 posłował na sejm, gdzie został mianowany kasztelanem witebskim. W 1614 położył znaczne zasługi w ratowaniu oblężonego przez Rosjan Smoleńska. Brał udział w bitwie pod Chocimiem, gdzie po śmierci Chodkiewicza objął dowództwo nad całym wojskiem litewskim. W 1622 został nagrodzony starostwami czeczerskim i propojskim. W 1625 przebywał we Włoszech. Brał udział w wojnie ze Szwecją, przybywając na czele swoich wojsk do Inflant pod koniec 1627. W 1628 z Janem Stanisławem Sapiehą wyjechał do wód na Węgry. W 1631 otrzymał cześnikostwo litewskie, którego nie przyjął ze względu na pogarszający się stan zdrowia.

Zmarł w styczniu 1635 roku.