Przejdź do zawartości

Aleksander Kolańczuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Kolańczuk
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1932
Wólka Tarnowska

Data i miejsce śmierci

7 maja 2023
Przemyśl

Zawód, zajęcie

inżynier rolnictwa, historyk, działacz ukraiński, autor

Tytuł naukowy

doktor nauk humanistycznych

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy Medal jubileuszowy „25 lat niepodległości Ukrainy”
Złota Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur”

Aleksander Kolańczuk (ur. 2 kwietnia 1932 w Wólce Tarnowskiej, zm. 7 maja 2023 w Przemyślu) – polski historyk pochodzenia ukraińskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Studia ukończył w 1956 uzyskując tytuł magistra inżyniera rolnictwa. Przez wiele lat pracował na różnych stanowiskach w gospodarce rolnej i szkolnictwie rolniczym. W 2001 obronił na Politechnice Lwowskiej pracę doktorską i otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii[1]. Specjalizował się w dziejach wojskowości XX wieku. Autor 8 książek, ok. 300 artykułów, w tym ponad 100 publikacji dotyczących stosunków polsko-ukraińskich. Od 1998 był wiceprezesem Południowo-Wschodniego Instytutu Naukowego w Przemyślu[2].

Zaangażowany w życie ukraińskiej mniejszości narodowej. W latach 1995–2001 był członkiem zarządu Związku Ukraińców w Polsce[3].

W 2013 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Instytutu Polityki Regionalnej i Ekonomii w Kirowohradzie[3].

Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu[3].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Internowani żołnierze armii UNR w Kaliszu 1920-1939, Kalisz-Przemyśl-Lwów 1995
  • Генералітет українських визвольних змагань. Біограми генералів та адміралів українських військових формацій першої половини ХХ століття, (współautorzy: М. Литвин, К. Науменко), Львів 1995
  • Українська військова еміграція у Польщі 1920-1939, Львів 2000
  • Cmentarz Prawosławny na Woli w Warszawie. Groby ukraińskie. Przewodnik, Warszawa 2002 (współautor: Roman Szagała)
  • Nekropolie i groby ukraińskich walk niepodległościowych w latach 1917-1921, Przemyśl 2003
  • Увічнення нескорених. Українські військові меморіали 20-30-х років ХХ ст. у Польщі, Львів 2003
  • Umarli, aby zmartwychwstała Ukraina. Померли, щоб воскресла Україна, Przemyśl 2007
  • Ukraińscy generałowie w Polsce. Emigranci polityczni w latach 1920–1939. Słownik biograficzny, Przemyśl 2009

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dr inż. Aleksander Kolańczuk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-05-23].
  2. ↑ Aleksander Kolańczuk. pwin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-05-22)].
  3. ↑ a b c Zmarł Aleksander Kolańczuk. zup.org.pl, 2023-05-11. [dostęp 2023-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-05023)].
  4. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 847
  5. ↑ "Dziękuję za wysiłek na rzecz wspólnoty ukraińskiej w Polsce". prezydent.pl, 2015-07-31. [dostęp 2015-08-06]. (pol.).
  6. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №739/2007 Про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав [online], president.gov.ua, 21 sierpnia 2007 [dostęp 2024-03-24] (ukr.).
  7. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №340/2016 — Офіційне інтернет-представництво Президента України [online], president.gov.ua, 22 sierpnia 2016 [dostęp 2024-03-24] (ukr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nota biograficzna zamieszczona w książce Ukraińscy generałowie w Polsce. Emigranci polityczni w latach 1920-1939. Słownik biograficzny
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Kolańczuk&oldid=74885774”