Aleksandr Głotow

Aleksandr Głotow

Олександр Глотов

Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1953 Norylsk, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich
Miejsce zamieszkania	ZSRR, Ukraina
Narodowość	rosyjska
Tytuł naukowy	profesor
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Uczelnia	Narodowy Uniwersytet «Akademia Ostrogska»
Stanowisko	doktor filologii

Aleksandr Głotow (ur. 10 listopada 1953 w Norilsku, kraj Krasnojarski, Federacja Rosyjska) – literaturoznawca ukraiński, dziennikarz. Członek Narodowego Związku Dziennikarzy Ukrainy (od 1992). Doktor filologii, profesor.

Życiorys

Urodził się 10 listopada 1953 roku we wsi Norylsk (Norylłag), która od roku 1953 jest na prawie miasta. Rodzice Leonid Głotow (1932–2012) i Kapitolina Głotowa z Kudielinych (ur. 1932) po ukończeniu Workutyńskiego Technikum Górniczego zostali skierowani do Norylska.

Szkołę średnią ukończył w Czerwonogradzie obwodu Lwowskiego (Ukraina). Pracował w kopalni «4. Wełykomostiwska» kombinatu «Ukrzachidwugilla» Lwowsko-Wołyńskiego Zagłębia Węglowego, służył w wojsku.

W roku 1979 z wyróżnieniem ukończył Lwowski orderu Lenina Państwowy Uniwersytet imienia Iwana Franki kierunek «Filolog. Wykładowca języka i literatury rosyjskiej». Do roku 1981 obejmował etat nauczyciela w szkole średniej nr 1 w Sokalu obwodu Lwowskiego, po czym objął etat asystenta na Katedrze Literatury Rosyjskiej Uniwersytetu Lwowskiego. W roku 1985 po ukończeniu doktorantury objął etat asystenta na Katedrze Literatury Rosyjskiej Tarnopolskiego Państwowego Instytutu Pedagogicznego imienia Jarosława Gałana.

W roku 1994 ukończył podyplomowy kurs na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej imienia Tadeusza Kotarbińskiego w Zielonej Górze (Polska), kierunek «Filologia polska». W roku 2015 na Narodowym Uniwersytecie «Ostrogska Akademia» na kierunku Dziennikarstwo zdobył stopień magistra.

Pracował w Tarnopolskiej Akademii Gospodarki Narodowej, Tarnopolskim Instytucie Socjalnych i Informacyjnych Technologii, Tarnopolskim Eksperymentalnym Instytucie Edukacji Pedagogicznej, Białocerkiewskim Narodowym Uniwersytecie Rolniczym, Akademii Wojsk Lądowych imienia Hetmana Sahajdacznego, od roku – na Narodowym Uniwersytecie «Akademia Ostrogska».

W roku 1988 na Odeskim Państwowym Uniwersytecie imienia І.І. Mecznikowa, kierunek 10.01.02 «Radziecka literatura wielonarodowa» obronił doktorat pt. «Wyrażanie świadomości autorskiej we współczesnej rosyjskiej poezji radzieckiej» (promotor – profesor Lwowskiego Uniwersytetu Iwan Prokopowycz Wysznewśkyj). W badaniu doktoranckim do literatury nauki ojczystej o literaturze wprowadzono termin «świadomość autorska» w kontekście literackim zwłaszcza: ujawnienie tego, jak autor utworów literackich uświadamia siebie oraz swoją twórczość w utworach literackich, głównie poetyckich. W 1992 roku zdobył tytuł naukowy docenta.

W roku 1997 w Instytucie Literatury im. Т. Szewczenki Narodowej Akademii Nauk Ukrainy na kierunku 10.01.02 – «Literatura rosyjska» obronił pracę habilitacyjną «Rosyjska literatura XX wieku w kontekście świadomości kultowej» w oparciu o monografię «Iże jesi w Marksie» («Иже еси в Марксе»)]. W badaniu twierdzi się koncept wizji świata oraz estetyki wtórnej literatury «realizmu socjalistycznego» w stosunku do ideologii oraz tekstów kanonów chrześcijańskich. W 2002 roku nadano tytuł naukowy profesora.

Jest wieloletnim członkiem redakcyjnego kolegium międzynarodowego almanachu naukowego «Studia methodologica]», uczestniczył w wydaniu pism naukowych «Slavica Tarnopolensia», «Russkij jazyk i litieratura w uczebnych zawiedienijach» («Русский язык и литература в учебных заведениях»), «Naukowi zapysky Teropilskoho Nacionalnoho Pedahohicznoho Uniwersytetu imeni Wołodymyra Hnatiuka. Seria: Literaturoznawstwo» («Наукові записки Тернопільського національного педагогічного університету імені Володимира Гнатюка. Серія: Літературознавство»), «The Peculiarity of Man», «Westnik Wołgogradskogo Gosudarswiennogo Uniwiersitieta. Sierija 8. Literaturowedenije. Żurnalistika» («Вестник Волгоградского государственного университета. Серия 8. Литературоведение. Журналистика»).

Dostał wyróżnienie nieurzędowe – znak «Za rozbudowę oświaty».

Publikacje naukowe i publicystyczne

Jest autorem artykułów naukowych i naukowo-popularnych w wydaniach ZSRR, Ukrainy, Rosji, Polski, Białorusi, Izraelu, w wydaniach elektronicznych, w tym w czasopismach «Russkij perepliot» («Русский переплет») i «Lebied’» («Лебедь»).

Monografie i podręczniki

• Иже еси в Марксе. Русская литература ХХ века в контексте культового сознания. – Зелена Гура, 1995. – 148 с.;
• Еко Умберто. Як написати дипломну роботу. Гуманітарні науки – Тернопіль: «Мандрівець», 2007. – 224 с. (редакція перекладу, вступна стаття);
• Круг чтения: век двадцатый. Биобиблиографический справочник по истории русской лите-ратуры ХХ века послереволюционного периода. – Тернополь: «Навчальна книга Богдан», 2011 – 160 с.;
• Християнська мораль та військовий обов’язок: Навчальний посібник. – Львів: АСВ, 2012. – 112 с. (у співавторстві);
• Класика світової літератури: російська література: англійською мовою: нариси: навчальний посібник. – Острог: Видавництво Національного університету «Острозька академія», 2012. – 152 с. (у співавторстві);
• Две эпохи: монография – Острог, 2015. – 376 с.;
• Филологические очерки. – Острог, 2015. – 316 с..

Krytyka i publicystyka

Wydaje swoje prace w wydaniach okresowych jako krytyk literacki i publicysta:

• Чехов и Моэм в зеркале постмодернизма – 22 (журнал), Тель-Авив, №135;
• Я хочу рассказать вам…о поэте. – Зеркало недели, 30 мая 1997 года;
• Микола Островський чи князь Острозький? Про роль історичних постатей у формуванні зародків державного мислення – День, 14 листопада 2014 року.

Informacja w wydaniach informacyjnych

• Ткачов С., Ханас В. 250 імен на карті Тернопілля: Краєзнавчо-біографічний покажчик. – Т., 1996.
• Б. Мельничук, В. Письменний. Глотов Олександр Леонідович [w:] Тернопільський енциклопедичний словник. редкол.: Г. Яворський та ін.. T. 1: А—Й. Тернопіль : Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2004, s. 365. ISBN 966-528-197-6. (ukr.)
• Енциклопедія сучасної України – К., 2006, т.6.
• Encyclopedia. Львівський національний університет імені Івана Франка: в 2 т. Т.1: А-К.. – Львів: ЛНУ імені Івана Франка, 2011. – С.350-351.