Alfons Kania

Alfons Kania
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1924 ; Chorzów
Data i miejsce śmierci	24 września 2012 ; Opole
Wzrost	185 cm
Pozycja	obrońca (stoper)
Kariera juniorska
Lata	Klub
do 1939	Ruch Chorzów
Kariera seniorska
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
	Pionier Strzelce Opolskie
	Polonia Nysa
	Odra 1b
	Bolko Opole
	Opolanin Opole
	Odra Opole
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Alfons Kania (ur. 18 maja 1924 w Chorzowie, zm. 24 września 2012 w Opolu) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy (stopera), trener.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Alfons Kania karierę piłkarską rozpoczął jeszcze przed wojną światową w Ruchu Chorzów. Po wojnie grał w Ślęzie Wrocław, a w latach 1951–1957 w Budowlanych Opole, z którymi w sezonie 1952 po raz pierwszy awansował do ekstraklasy, w której debiut zaliczył 15 marca 1953 roku w przegranym 1:2 u siebie z Gwardią Warszawa, a sezon 1953 zakończył na przedostatnim – 11. miejscu, w związku z czym spadł z ekstraklasy.

W sezonie 1955 ponownie awansował do ekstraklasy^[2], a także dotarł do półfinału Pucharu Polski, w którym zakończył udział w rozgrywkach po przegranej 0:2 w meczu wyjazdowym z Lechią Gdańsk. Po sezonie 1957 zakończył piłkarską karierę.

Łącznie w ekstraklasie rozegrał 49 meczów^[3].

Alfons Kania po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. Trenował takie kluby, jak m.in.: Pionier Strzelce Opolskie, Polonia Nysa, Odra 1b, Bolko Opole, Opolanin Opole, Odra Opole^[4].

W 2005 roku, podczas uroczystości 60-lecia Odry Opole Alfons Kania otrzymał odznakę „Zasłużony dla Odry Opole”.

Zmarł 24 września 2012 roku w Opolu^[3]^[6]^[7]. Został pochowany 27 września 2012 roku na cmentarzu komunalnym w Opolu. Miał żonę, córkę i wnuki.