Alice Bota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alice Bota
Alicja Bota
Ilustracja
Alice Bota, 2022
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1979
Krapkowice

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Alice Bota właściwie Alicja Bota (ur. 13 lipca 1979 w Krapkowicach) – urodzona w Polsce niemiecka dziennikarka, korespondentka zagraniczna i pisarka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Alicja urodziła się w 1979 r. w Krapkowicach, na Górnym Śląsku. W 1988 r. wyemigrowała z rodziną do Hamburga. W 1999 r. ukończyła szkołę średnią w Pinnebergu. Na Uniwersytecie Christiana Albrechta w Kilonii studiowała niemiecką literaturę nowożytną i politologię[1][2]. W 2001 r. wyjechała do Polski, gdzie w ramach stypendium studiowała stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po powrocie do Niemiec, kontynuowała studia literaturoznawcze i politologiczne w Berlinie i Poczdamie. W 2005 r. wyjechała do Monachium, tam studiowała w Niemieckiej Szkole Dziennikarstwa(inne języki) i odbyła staż, najpierw w dzienniku Der Tagesspiegel, a następnie w tygodniku Die Zeit, gdzie od 2007 r. pracuje[1][2][3]. Jest członkiem zespołu ds. polityki zagranicznej[4]. W 2006 r. ukończyła Niemiecką Szkołę Dziennikarstwa w Monachium. W 2010 r. odbyła dwumiesięczną rezydenturę w Nowaja gazieta w Moskwie[5]. Od listopada 2015 r. kierowała moskiewskim biurem Die Zeit i odpowiada za informacje z rejonu Europy Środkowo-Wschodniej[6]. Regularnie podróżuje na Ukrainę, Kaukaz Południowy i Białoruś[6]. Jako korespondentka Zeit relacjonuje wydarzenia z Ukrainy dla Tagesschau. Kilkakrotnie była gościem politycznego talk-show Presseclub[5].

Nowa Niemka[edytuj | edytuj kod]

W 2012 r. wydała książkę Wir neuen Deutschen. Wer wir sind, was wir wollen, napisaną wspólnie z redakcyjnymi koleżankami z redakcji Die Zeit: Özlem Topçu(inne języki) i Khuê Phạm(inne języki)[7][8]. Dziennikarki dotykają problemu imigrantów w Niemczech. Bota określiła siebie jako „nowa Niemka”, co ma odzwierciedlać pokolenie dzieci obcokrajowców, które w Niemczech dorastały, uczyły się i tam też pracują[1][8][9][10]. Bota wyjaśnia w niej m.in. dlaczego zmieniła imię na bardziej niemieckie i jak sobie radziła z wyobcowaniem. Opisuje, że jednym z jej sposobów na akceptację Niemców było dążenie do osiągnięcia sukcesu zawodowego[11]. W 2015 r. odbył się pierwszy Bundeskongress der Neuen Deutschen Organisationen, w którym wzięło udział 80 organizacji niemieckich pod hasłem, zaczerpniętym z książki Boty, „Nowi Niemcy”[8].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Wir neuen Deutschen. Wer wir sind, was wir wollen, współautorzy: Khuê Pham i Özlem Topcu, 2012
  • Testfall Ukraine, zbiór esejów, 2015
  • Die Frauen von Belarus. Von Revolution, Mut und dem Drang nach Freiheit, 2021[12]

Ważniejsze nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Axel-Springer-Preis (2009)[6]
  • Newcomer des Jahres (3. miejsce z Khuê Pham i Özlem Topcu, 2013)[13]
  • Berliner Fortschrittspreis (2015)[13]
  • Deutscher Journalistenpreis (2016)[13]
  • N-Ost(inne języki) Reportagepreis (2017)[14]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jacek Barski: Alice Bota – nowa Niemka. Portal Polonica. [dostęp 2023-04-02].
  2. a b Alice Bota. Gorki.de. [dostęp 2023-04-02]. (niem.).
  3. Bärbel Gerdes: Alice Bota: Die Frauen von Belarus. Von Revolution, Mut und dem Drang nach Freiheit. Gorki.de. [dostęp 2023-04-02]. (niem.).
  4. Alice Bota. ZEIT ONLINE. [dostęp 2023-04-02]. (niem.).
  5. a b Alice Bota. Westdeutscher Rundfunk (WDR). [dostęp 2023-04-02]. (niem.).
  6. a b c Prämierte Arbeiten Print, Alice Bota. Wayback Machine. [dostęp 2023-04-02]. (niem.).
  7. Wir neuen Deutschen. Deutsche Nationalbibliothek. [dostęp 2023-04-02]. (niem.).
  8. a b c Felix Stephan: Sie wollen als Deutsche wahrgenommen werden. Süddeutsche Zeitung GmbH. [dostęp 2023-04-02]. (niem.).
  9. Anna Reimann: Die neuen Deutschen. Der Spiegel, 2012-09-08. [dostęp 2023-04-03]. (niem.).
  10. Szymańska 2019 ↓, s. 109.
  11. Szymańska 2019 ↓, s. 115.
  12. Die Frauen von Belarus. Piper Verlag GmbH. [dostęp 2023-04-03]. (niem.).
  13. a b c Über Alice Bota. Piper Verlag GmbH. [dostęp 2023-04-03]. (niem.).
  14. n-ost-Reportagepreis. Wayback Machine, 2017-05-22. [dostęp 2023-04-03]. (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]