Alokazja olbrzymia

Alokazja olbrzymia
	; Kwiatostan
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	żabieńcowce
Rodzina	obrazkowate
Rodzaj	alokazja
Gatunek	alokazja olbrzymia
	Nazwa systematyczna
	Alocasia macrorrhizos (L.) G. Don; R. Sweet, Hort. brit. ed. 3:631. 1839
	Multimedia w Wikimedia Commons

Alokazja olbrzymia (Alocasia macrorrhizos) – gatunek rośliny z rodziny obrazkowatych. Pochodzi z obszarów tropikalnej Azji (Malezja), Australii (stan Queensland) i Wysp Salomona^[3].

Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

W języku polskim posiada nazwę zakleśń olbrzymia. W języku łacińskim posiada wiele synonimów: Alocasia indica (Lour.) Spach, Alocasia variegata K. Koch & C. D. Bouché, Arum indicum Lour., Arum macrorrhizon L. (basionym), Colocasia indica (Lour.) Kunth, Colocasia indica var. rubra Hassk^[3]. Używana wciąż nazwa Alocasia macrorrhiza jest nieprawidłowa.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Roślina o zgrubiałej łodydze dorastającej do 5 m wysokości i grubości do 25 cm.
Liście: Wyrastają tylko w szczytowej części łodygi. Mają blaszkę o długości do 60 cm wyrastającą na ogonku o długości do 100 cm.
Kwiat: Zebrane w kolbę objętą pochwowatym liściem. Kwiaty są rozdzielnopłciowe, bardzo drobne i bez okwiatu. W kwiatach męskich pręciki tworzą tzw. synandria, kwiaty słupkowe zbudowane są z jednego tylko słupka.
Owoc: Jagoda.

Pomimo polskiej nazwy "olbrzymia", A. macrorrhizos nie jest największym gatunkiem w rodzaju. Rekordzistką jest Alocasia robusta M. Hotta. Ma ona największy pojedynczy, niepodzielony liść w świecie roślin. Występuje dziko na Sarawak w Malezji. Jej liść dorasta do 10 m wysokości przy szerokości około 3 m^[4]. Największy znaleziony w 1966 w prowincji Sabah w Malezji okaz A. macrorrhizos miał liść o długości 3,02 m i szerokości 1,92 m, a jego powierzchnia wynosiła 3,17 m²^[5].

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Jest byliną. W liściach i łodygach występuje sok mleczny. W stanie surowym są one trujące, po przegotowaniu tracą trujące własności.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Liście i łodygi po wcześniejszym ugotowaniu są używane jako warzywo. Jest uprawiana w Malezji, na Nowej Gwinei i niektórych krajach tropikalnych. Sprowadzono ją do Brazylii, gdzie też przez jakiś czas była uprawiana, jednak po stwierdzeniu jej trujących własności zaprzestano uprawy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2020-07-10] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-22].
↑ International Aroid Society: Alocasia robusta.
↑ Rekordziści w świecie roślin. [dostęp 2009-04-21].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2020-07-10] (ang.).

[GRIN-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-22].

[4] International Aroid Society: Alocasia robusta.

[5] Rekordziści w świecie roślin. [dostęp 2009-04-21].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]