Analeptyki
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Analeptyki[1][2] (gr. analēptikós ‘przywracający siły’), analeptica, środki cucące[2] – leki pobudzające ośrodkowy układ nerwowy[1][2], zwłaszcza ośrodek oddechowy i ośrodek naczynioruchowy (krążeniowy)[1][2] oraz odruchy[1], a w większych dawkach również inne obszary. Obecnie są stosowane bardzo rzadko, zazwyczaj w celach pobudzenia oddychania (np. przy zatruciu). Mogą bowiem wywoływać pobudzenie psychoruchowe oraz drgawki. Częściej używa się ich w neurofarmakologii doświadczalnej[2].
Przykładowymi analeptykami są: adrenalina, amfetamina, kofeina, kwas glutaminowy, kwas pirogronowy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Wielka encyklopedia zdrowia. Wojciech Twardosz (red.). T. I: Ab–Az. Poznań: Wydawnictwo HORYZONT, 2002, s. 55. ISBN 83-89242-01-X.
- ↑ a b c d e analeptyki. Internetowa encyklopedia PWN. [dostęp 2010-11-13].
