Analeptyki

Analeptyki^[1]^[2] (gr. analēptikós ‘przywracający siły’), analeptica, środki cucące^[2]^[3] – leki pobudzające ośrodkowy układ nerwowy^[1]^[2]^[3], zwłaszcza ośrodek oddechowy i ośrodek naczynioruchowy (krążeniowy)^[1]^[2] oraz odruchy^[1], a w większych dawkach również inne obszary. Obecnie są stosowane bardzo rzadko^[2]^[3], zazwyczaj w celach pobudzenia oddychania (np. przy zatruciu). Mogą bowiem wywoływać pobudzenie psychoruchowe oraz drgawki. Częściej używa się ich w neurofarmakologii doświadczalnej^[2].

Przykładowymi analeptykami są: adrenalina, amfetamina, kofeina, kwas glutaminowy, kwas pirogronowy^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Wielka encyklopedia zdrowia. Wojciech Twardosz (red.). T. I: Ab–Az. Poznań: Wydawnictwo HORYZONT, 2002, s. 55. ISBN 83-89242-01-X.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f analeptyki, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2010-11-13] .
↑ ^a ^b ^c Słownik tematyczny. Biologia, cz. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 16, ISBN 978-83-01-16529-1 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[WEZ-1] Wielka encyklopedia zdrowia. Wojciech Twardosz (red.). T. I: Ab–Az. Poznań: Wydawnictwo HORYZONT, 2002, s. 55. ISBN 83-89242-01-X.

[IePWN-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f analeptyki, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2010-11-13] .

[StB1-3] Słownik tematyczny. Biologia, cz. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 16, ISBN 978-83-01-16529-1 .

[1]

[2]

[3]