Anatol Mikułko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anatol Mikułko
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1910
Starojelnia

Data i miejsce śmierci

4 grudnia 1955
Otwock

Zawód, zajęcie

lekarz, dziennikarz, poeta

Anatol Mikułko (ur. 25 maja 1910 w Starojelni, zm. 4 grudnia 1955 w Otwocku)[1] – polski lekarz, dziennikarz, poeta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w 1910[2]. Pochodził z rodziny chłopskiej[3] z okolic Nowogródka[4]. Z wykształcenia był lekarzem ginekologiem[5]. Przed wojną związany był z wileńskim środowiskiem literackim i grupą Smugi[6] a później Žagary; był redaktorem czasopisma grupy o tej samej nazwie[7]. Był też członkiem komitetu redakcyjnego przedwojennego czasopisma „Po prostu” i lewicowego dwutygodnika „Karta"[3]. W czasie wojny pisał dla komunistycznych „Prawdy Wileńskiej” i „Nowych Widnokręgów”, publikując głównie teksty literacko-poetyczne[3][8]. Wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego, gdzie został oficerem polityczno-wychowaczym w randze kapitana[8]. Od 1944 zaczął publikować teksty dziennikarskie, początkowo w "Rzeczypospolitej"[3][8]. Pierwszy redaktor naczelny "Dziennika Bałtyckiego" (od 12 V 1945 do 17 V 1945)[8]. Później został redaktorem naczelnym "Dziennika Łódzkiego" (1945–1950)[3]. Zmarł w 1955[2].

Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach w Warszawie (Kwatera: B 2, Rząd: 9, Grób: 16)[9].

Źródła[edytuj | edytuj kod]

  1. Anatol Mikułko (ID: psb.18291.1) [online].
  2. a b Liliana Narkowicz, Tyszkiewiczowie z Waki, Wydawn. "DiG", 2010, s. 385, ISBN 978-83-7181-661-1 [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  3. a b c d e Kwartalnik historii prasy polskiej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 24 [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  4. Tadeusz Bujnicki, Krzysztof Biedrzycki, Poezja i poeci w Wilnie lat 1920-1940: studia, TAiWPN Universitas, 2003, s. 225, ISBN 978-83-242-0077-1 [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  5. Lesław M. Bartelski, Termopile literackie: Polska 1939-1945, Instytut Wydawniczy Pax, 2002, s. 300, ISBN 978-83-211-1635-8 [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  6. Anna Szawerna-Dyrszka, Wileńskie pismo „Comoedia” – jeszcze jedno ogniwo awangardy, 2018, DOI10.15584/tik.2018.21, ISSN 2299-8365 [dostęp 2022-02-10].
  7. Tadeusz Kłak, Materiały do dziejów awangardy, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1975, s. 205 [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  8. a b c d Dorota Ceglarska. "ZAŁOŻYCIELE I REDAKTORZY NACZELNI DZIENNIKÓW „CZYTELNIKÓWSKICH”." Kwartalnik Historii Prasy Polskiej 30: 1.
  9. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-12-04].