Andowiak drzewolubny
| Thomasomys hylophilus[1] | |
| Osgood, 1912[2] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
andowiak drzewolubny |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Andowiak drzewolubny[4] (Thomasomys hylophilus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Andowiak drzewolubny występuje we wschodnich Andach we wschodniej Kolumbii i w Cordillera de Mérida w zachodniej Wenezueli[5].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1912 roku amerykański teriolog Wilfred Hudson Osgood nadając mu nazwę Thomasomys hylophilus[2]. Holotyp pochodził z Páramo de Tamá, w górnym biegu rzeki Táchira, w Norte de Santander, w Kolumbii[6].
Odnotowano różnice morfologiczne między populacjami z Boyacá i Páramo de Tamá, co sugeruje potencjalne występowanie nienazwanego, prawdopodobnie podgatunkowego taksonu[5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
- hylophilus: gr. ὑλη hulē „teren lesisty, las”; φιλος philos „miłośnik”, od φιλεω phileō „kochać”[8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 107–126 mm, długość ogona 124–155 mm, długość ucha 17–20 mm, długość tylnej stopy 24,5–28 mm; masa ciała 32–40 g[9].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Występuje na wysokości powyżej 2000 m n.p.m. Zasięg jego występowania obejmuje 3300 km²[3]. Jest silnie związany z wilgotnymi siedliskami, w tym las mglisty[3].
Zwierzę nocne z naziemnym trybem życia i wszystkożerne[3]
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Gatunek słabo rozpowszechniony i wymiera[3].
Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Główne zagrożenia to wylesianie[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Thomasomys hylophilus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b W.H. Osgood. Mammals from western Venezuela and eastern Colombia. „Publication. Field Museum of Natural History”. Zoology series. 10 (5), s. 50, 1912. (ang.).
- ↑ a b c d e f C. Barriga & V. Pacheco, Thomasomys hylophilus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018 [online], wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-20] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 256. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 422. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys hylophilus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-20].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.).
- ↑ hylophilus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-20] (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 491–492. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).