Andowiak stokowy
| Thomasomys daphne[1] | |
| O. Thomas, 1917[2] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
andowiak stokowy |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Andowiak stokowy[4] (Thomasomys daphne) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Andowiak stokowy występuje na wschodnich stokach Andów od południowego Peru do północnej Boliwii[5].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1917 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Thomasomys daphne[2]. Holotyp pochodził z doliny Ocobamba, na wysokości 9100 ft (2774 m), w Regionie Cuzco, w Peru[6].
T. daphne prawdopodobnie reprezentuje co najmniej dwa gatunki, ale potrzebne są dodatkowe badania taksonomiczne[5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
- daphne: w mitologii greckiej Dafne (gr. Δαφνη Daphnē, łac. Daphne), była córką boga rzeki Penejosa, która została przemieniona w drzewo laurowe; nie wiadomo dlaczego Thomas użył tej nazwy na określenie tego gryzonia[8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 88–109 mm, długość ogona średnio 138 mm, długość ucha średnio 16 mm, długość tylnej stopy 23–27 mm; brak danych dotyczących masy ciała[9].
Siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje lasy górskie na wysokościach 2000 do 2774 m n.p.m.[3]. Gatunek bytujący na ziemi[3].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Andowiak stokowy to często chwytane gryzonie[3].
Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Główne zagrożenia to wylesianie, fragmentacja siedliska, i rolnictwo[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Thomasomys daphne, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b O. Thomas. Preliminary diagnoses of new mammals obtained by the Yale-National Geographic Society Peruvian Expedition. „Smithsonian miscellaneous collections”. 68 (4), s. 2, 1917. (ang.).
- ↑ a b c d e V. Pacheco, Thomasomys daphne, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-22] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 256. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 426. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys daphne. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-22].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 99. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 500. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).