Andrzej Długoszowski

Andrzej Długoszowski
Klanecki, Andrzej Długi
	porucznik
Data urodzenia	10 listopada 1922
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1944 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	batalion Zośka
Stanowiska	z-ca d-cy II plutonu „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalion „Zośka”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; powstanie warszawskie
	Odznaczenia

Andrzej Długoszowski ps. „Klanecki”, „Andrzej Długi” (ur. 10 listopada 1922^[1], zm. 3 sierpnia 1944 w Warszawie) – porucznik, podharcmistrz, uczestnik powstania warszawskiego w II plutonie „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”.

Życiorys

Podczas okupacji hitlerowskiej działał w konspiracji. Przez krótki czas należał razem z Tadeuszem Zawadzkim, Janem Bytnarem i Aleksym Dawidowskim do tajnej organizacji PLAN. Od 1941 r. w Szarych Szeregach, w Hufcu Mokotów Górny. Po utworzeniu Grup Szturmowych znalazł się w Hufcu Południe – SAD. W 1942 r. ukończył kurs Szkoły Podchorążych dla Chorągwi Warszawskiej Grup Szturmowych (razem m.in. z Tadeuszem Zawadzkim, Janem Bytnarem i Janem Rodowiczem). Student Szkoły Budowy Maszyn Wawelberga.
Na wniosek jego i Andrzeja Romockiego ps. „Morro” przemianowano Oddział Specjalny „Jerzy” na batalion „Zośka”^[2]. Mieszkanie braci Długoszowskich przy ul. Filtrowej służyło za lokal kontaktowy i magazyn broni.

Brał udział w akcjach:

Akcja w Celestynowie – pełnił funkcję karabinowego
Akcja Wilanów – zastępca dowódcy akcji; po tej akcji otrzymał awans na plutonowego podchorążego
akcja na trasie Tłuszcz-Urle (wykolejenie i ostrzelanie niemieckiego pociągu) – dowódca grupy I ataku
akcja Taśma – ubezpieczenie całej akcji i dowódca grupy od strony Porządzia

Poległ 3. dnia powstania warszawskiego przy ul. Gęsiej, w rejonie „Gęsiówki” na Woli, niosąc pożywienie kolegom ulokowanym na pozycjach. Miał 21 lat. Pochowany wspólnie z bratem, ppor. Markiem Długoszowskim (ps. „Baobab”), w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka” na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera 20A-4-22)^[3].

Został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

Wachowicz Barbara: Wierna rzeka harcerstwa. Tom IV. To „Zośki” wiara! Gawęda o Harcerskim Batalionie Armii Krajowej „Zośka”. Część 2. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2005, s. 7–33. ISBN 83-7399-030-5.
Anna Borkiewicz-Celińska: Batalion „Zośka”. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990, s. 291, 333, 338, 723. ISBN 83-06-01851-6.