Anna Baumgart
.JPG)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1966 |
|---|---|
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
|
Dostałam to od mamy, Bombowniczka, Wanda, Lecą żurawie | |
Anna Baumgart (ur. 1966 we Wrocławiu) – polska artystka wizualna, przedstawicielka sztuki krytycznej i sztuki feministycznej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studia ukończyła na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (dyplom w 1994 w pracowni prof. Franciszka Duszeńki).
W latach 90. współpracowała z najważniejszymi ośrodkami artystycznymi w Gdańsku. W latach 1994–1996 współtworzyła gdańską Galerię Delikatesy Awangardy, Forum Sztuki Współczesnej Galeria Gazownia, a także realizowała projekt Salon Sztuki Wideo. W 1994 roku utworzyła (z Norbertem Walczakiem) grupę artystyczną „Ogon żółwia”, a w 1998 powołała Biuro Inicjatyw Twórczych[1].
W 1999 przeprowadziła się do Warszawy. W tym samym roku wraz ze Zbigniewem Liberą założyła kawiarnię artystyczną Cafe Baumgart/Libera, która później od 2002 nosiła nazwę Cafe Baumgart przy Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie. Kawiarnia działała w latach 1999–2006[1].
W 2006 roku kandydowała w wyborach samorządowych do warszawskiej rady miasta z listy Zielonych 2004. Była związana z warszawską galerią lokal 30 od 2005[1].
Prace Anny Baumgart znajdują się w prestiżowych kolekcjach sztuki[1], m.in.: Hauser &Wirth, FRAC-Fonds Régional d'Art Contemporain Poitou-Charentes, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, MAAK Collection, Śląskie Muzeum Sztuki we Wrocławiu oraz w Filmotece Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie[2].
Jej córką jest Agata Baumgart[3].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Anna Baumgart tworzy rzeźby, instalacje, jest również autorką performance, wideo, fotografii i tatuażu artystycznego[1].
W swojej sztuce porusza tematy związane z problemami współczesnych kobiet i ich rolami życiowymi z perspektywy feministycznej wykorzystywanej jako narzędzie krytyki. Głównym medium, które wykorzystuje, jest film[4].
Wystawy
[edytuj | edytuj kod]Wystawy zbiorowe
[edytuj | edytuj kod]- 2024: Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej; PGS Sopot, Polska[5]
- 2020/2021: Miczika nie boi się aeroplanów, Muzeum Etnograficzne w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie[6][7][8]
Wystawy indywidualne
[edytuj | edytuj kod]- 2023: Zakop rzeźbę Apolla; PGS Sopot, Polska[9]
- 2014: Zaśpiewajcie, niewolnicy, Bunkier Sztuki w Krakowie
- 2013: Nie pamiętam, ale wyobrażam sobie, Galeria Labirynt w Lublinie
- 2012: Synekdocha, CSW Łaźnia w Gdańsku
- 2012: Strzeż się tych miejsc, Galeria Sztuki w Olsztynie
Inne
[edytuj | edytuj kod]- Sprawa kobieca w Polsce (instalacja artytyczna – performance)[10] – reżyseria, Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka w Łodzi, 2018
Nagrody i stypendia
[edytuj | edytuj kod]- 2005 – stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
- 2001 – stypendium Fundacji Kultury
- 1995 – nagroda Wojewody Gdańskiego za najciekawszy debiut 1994 roku[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Anna Baumgart, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2025-03-04].
- ↑ Anna Baumgart [online], artmuseum.pl [dostęp 2025-03-04].
- ↑ Wszyscy rozmawiają o pogodzie. My nie. [online], Wydawnictwo Miejskie Posnania [dostęp 2025-07-10].
- ↑ Anna Baumgart - Zachęta Narodowa Galeria Sztuki [online], zacheta.art.pl [dostęp 2025-03-04].
- ↑ Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej – Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie [online], 13 września 2024 [dostęp 2024-11-22].
- ↑ Anna Baumgart – notatki z podróży – Goyki 3 Art Inkubator [online] [dostęp 2024-11-22].
- ↑ Historie do opowiedzenia / Sztuka / dwutygodnik.com [online], www.dwutygodnik.com [dostęp 2024-11-22].
- ↑ Instrumenty do patrzenia – muzea i rzeczy : Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie [online], ethnomuseum.pl [dostęp 2024-11-22].
- ↑ Anna Baumgart Zakop rzeźbę Apolla – Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie [online], 9 października 2023 [dostęp 2024-11-22].
- ↑ Joanna Karpińska, Sprawa kobieca według Anny Baumgart [online], dziennikteatraly.pl, 9 sierpnia 2018 [dostęp 2023-03-01].