Anna Dębska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
Anna Dębska (ur. 4 sierpnia 1929 w Warszawie, zm. 16 maja 2014 w Łazach[1]) – polska rzeźbiarka, zajmująca się rzeźbami zwierząt. Właścicielka hodowli koni arabskich. Mieszkała m.in. w Łazach Starych w gminie Łochów.
Studiowała 1949-1953 na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach profesorów Tadeusza Breyera i Mariana Wnuka. Studia ukończyła w roku 1954. Po ukończeniu studiów zajęła się rzeźbą postaci zwierząt, szczególnie koni. Od roku 1955 uczestniczyła w wystawach w kraju i za granicą.
W roku 1979 wyjechała do Stanów Zjednoczonych i pozostała w Kalifornii do roku 1995. Po powrocie zamieszkała na stałe w Łazach, gdzie stworzyła stadninę koni wyścigowych. Jej córką jest Joanna Waliszewska, również znakomita rzeźbiarka, krytyk sztuki, pisarka; wnuczką jest Aleksandra Waliszewska - malarka[2].
Rzeźby Anny Dębskiej znajdują się m.in.
- na dziedzińcu Prezydium Stołecznej Rady Narodowej w Warszawie, 1962;
- w Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie, 1965, 1966, 1969, 1971;
- przed Zamkiem Książąt Pomorskich w Słupsku, 1966;
- w Parku Zdrojowym w Busku-Zdroju, 1967;
- koło hotelu „Cracovia” w Krakowie, 1968;
- na placu Dickensa w Warszawie, 1971;
- w ośrodku sanatoryjnym dla dzieci w Zbójnej Górze koło Warszawy, 1973;
- w sanatorium w Szczawnicy, 1973;
- na Starym Mieście w Warszawie, 1973;
- w parku Sempione w Mediolanie, 1973;
- przy ul. Grójeckiej na warszawskiej Ochocie[3];
- a także w zbiorach muzealnych w Warszawie, Krakowie, Szczecinie, Słupsku, Bydgoszczy, Zielonej Górze, Opolu i Częstochowie.
Anna Dębska została pochowana na cmentarzu parafialnym w Gwizdałach[4] (sektor; A, rząd; IX, grób; 3)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zmarła rzeźbiarka Anna Dębska [online], Wyborcza.pl, 17 maja 2014 [dostęp 2014-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-17].
- ↑ Anna Dębska i poddasze pełne zwierząt [online], Polskie Radio, 31 października 2014 [dostęp 2014-11-02].
- ↑ Jest nowy placyk na Ochocie. Bardzo miłe miejsce! [online], Wyborcza.pl, 3 lipca 2013 [dostęp 2013-07-05].
- ↑ Będziemy Cię wspominać i odwiedzać. archiwum.nowywyszkowiak.pl. [dostęp 2022-08-21].
- ↑ Dębska Kołacz Anna. mogily.pl. [dostęp 2022-08-21].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anna Dębska: Samo życie, "Edytor", Wyszków 2000, ISBN 83-908479-2-2
- Polska Sztuka
- Anna Dębska – rzeźba [online], Galeria Zapiecek, sierpień 2004 [zarchiwizowane z adresu 2004-08-23].
- Katalog wystawy rzeźb Anny Dębskiej, Warszawa, wrzesień 1962 r. z przemową Xawerego Dunikowskiego, ZPAP, CBWA, 1962
- Artyści plastycy okręgu warszawskiego 1945–1970. Słownik biograficzny (przewodniczący rady programowej Andrzej Janota), Warszawa 1972, s. 112
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Anna Dębska – artystka niezwykła. to.com.pl, 2009-11-15. [dostęp 2013-03-03].
- Monika Luft: Nie żyje Anna Dębska. polskiearaby.com, 2014-05-16. [dostęp 2014-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-25)].
- Piotr Dzięciołowski: Nie żyje Anna Dębska. hejnakon.pl. [dostęp 2014-05-25].