Przejdź do zawartości

Aleksandra Waliszewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandra Waliszewska
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1976
Warszawa

Narodowość

Polka

Dziedzina sztuki

Malarstwo

Strona internetowa

Aleksandra Waliszewska (ur. 30 stycznia 1976 w Warszawie) – polska malarka, rysowniczka i ilustratorka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Aleksandra Waliszewska - Bez tytułu (2012-2013)

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (ASP), gdzie w 2001 uzyskała dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Wiesława Szamborskiego.

W 2003 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki. Jej prace były publikowane między innymi przez: "My Dance The Skull", "Fukt", "United Dead Artists", "Les Editions Du 57", "Drippy Bone Books" czy "Editions Kaugummi".

W 2008 artystka porzuciła malarstwo sztalugowe na rzecz gwaszy wykonywanych na papierze w formacie kartki A4. Maluje średnio jedną pracę dziennie i już w 2010 jej zbiór liczył ok. 2 tysięcy prac.

W 2010 była finalistką polskiego etapu Henkel Art Award[1].

Była współautorką scenariusza, a także brała udział w charakterze aktora podczas realizacji greckiego filmu z gatunku dramat krótkometrażowy, pod tytułem "The Capsule", z 2012, w reżyserii Athiny Racheli Tsangari powstałego na zlecenie Dakisa Ioannou/Deste Foundation[2][3].

W 2013 na targach sztuki ARCO w Madrycie została wyróżniona nagrodą Hiszpańskiego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AECA[4].

W 2014, sześć jej prac zostało zaprezentowanych podczas Festiwalu Narracje w Gdańsku[5]. W tym samym roku ukazała się książka z jej pracami pt. Złote rączki drżą zawierająca 150 prac Waliszewskiej oraz towarzyszące im teksty takich autorów jak Maurizio Cattelan, Joan Cornellà, Warren Ellis, Allison Schulnik, Wiktor Skok, David Tibet i Athina Rachel Tsangari. Szczepan Twardoch napisał specjalnie do książki opowiadanie inspirowane pracami Waliszewskiej. Premierze książki towarzyszyła indywidualna wystawa prac w warszawskiej galerii Leto. W 2016 w wyniku współpracy Waliszewskiej i Twardocha powstała dziesięciominutowa animacja pt. Piwnica. W 2018, Waliszewska uczestniczyła w projektowaniu kimon, dla marki ubraniowej Joanny Hawrot. Efektem projektu była wystawa "Hawrot, Krajewska, Waliszewska" w galerii Leto[6].

Jej prace znajdują się między innymi w zbiorach Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie[7].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Prawnuczka bajkopisarki Kazimiery Dębskiej[8] i wnuczka rzeźbiarki Anny Dębskiej[9].

Wybrane wystawy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • Galeria Aneks w Warszawie (1997)
  • Galeria Aktyn (1998)
  • "Sen i dziewczyna" – Galeria Karowa w Warszawie (2001)
  • "Światło" – Galeria Karowa w Warszawie (2001)
  • Galeria Test w Warszawie (2002)
  • "Narcyz" – Galeria Karowa w Warszawie (2005)
  • Galeria Opus w Łodzi (2006)
  • Przykre dziecko Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie (2012)
  • "Take 5"Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie 2013
  • "Złote rączki drżą" – Galeria Leto w Warszawa (2014)
  • Animacja "Piwnica" (razem ze Szczepanem Twardochem i Str!bogiem) – Galeria Leto w Warszawa (2016)
  • "Der Teufel ist ein Eichhörnchen" – Muzeum Jerke w Recklinghausen, w Niemczech (2017)
  • "Hawrot, Krajewska, Waliszewska" (razem z Zuzą Krajewską) – Galeria Leto w Warszawa (2018)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Aleksandra Waliszewska w serwisie Culture.pl; artykuł Ewy Gorządek z grudnia 2010 (stan na 07.12.2013)
  2. The Capsule w serwisie Filmweb.pl (stan na 07.12.2013)
  3. Sylwetka Aleksandry Waliszewskiej w serwisie Focus Poland (stan na 07.12.2013). [dostęp 2013-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-02)].
  4. Sukces polskich artystek na targach Arco Madrid. Portal Rynek i Sztuka, 19 lutego 2013. [dostęp 2013-02-20].
  5. Aleksandra Waliszewska. narracje.eu. [dostęp 2021-01-14]. (pol.).
  6. Aleksandra Waliszewska. culture.pl. [dostęp 2021-01-15]. (pol.).
  7. Aleksandra Waliszewska. artmuseum.pl. [dostęp 2021-01-14]. (pol.).
  8. Prywatne muzeum Aleksandry Waliszewskiej. polityka.pl. [dostęp 2021-01-14]. (pol.).
  9. Anna Dębska i poddasze pełne zwierząt. polskieradio.pl, 2014-10-31. [dostęp 2014-11-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]