Anna Margolis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna Margolis
Ilustracja
Anna Margolis (1962)
Data i miejsce urodzenia

1892
Warszawa

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 1987
Łódź

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Anna Margolis, z domu Markson (ur. 1892 w Warszawie, zm. 10 czerwca 1987 w Łodzi) – polska lekarka ftyzjopediatra, profesor nauk medycznych i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie żydowskiej, jako córka kupca Karola Marksona i Rebeki z domu Cukierzys. Była jedną z pięciorga rodzeństwa.

Maturę zdała w Petersburgu. Studia medyczne odbyła na Uniwersytecie w Bonn. Z dyplomem lekarza pediatry rozpoczęła pracę w Szpitalu Anny Marii w Łodzi (dziś im. Korczaka).

W 1920 wyszła za mąż za lekarza Aleksandra Margolisa (1887–1939) z którym miała dwoje dzieci: Alinę (1922–2008) i Jana (1928–1998). Po wybuchu II wojny światowej i rozstrzelaniu męża przez Niemców w 1939, przeniosła się z dziećmi do Warszawy. Została przesiedlona z dziećmi do getta warszawskiego, gdzie była ordynatorem na oddziale gruźliczym w Szpitalu Dziecięcym im. Bersonów i Baumanów.

Po wojnie, w 1946 Łódzki Urząd Miejski zlecił jej organizację i kierownictwo Sanatorium Przeciwgruźliczego dla Dzieci w Łagiewnikach. Gdy odchodziła na emeryturę w 1963 sanatorium liczyło ponad 700 łóżek. W ramach działającego na terenie sanatorium Zespołu Naukowo-Badawczego Instytutu Gruźlicy opublikowała szereg prac naukowych z dziedziny ftyzjopediatrii. Wykształciła liczną grupę lekarzy ftyzjopediatrów. Uzyskała tytuł profesora. Była współtwórcą ustawy przeciwgruźliczej i członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Ftyzjopneumologicznego. Znała sześć języków obcych.

Zmarła w Łodzi. Jest pochowana na cmentarzu komunalnym na Dołach.

Nagrobek Anny, Klary i Aleksandra Margolisów na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Przyczynek do kliniki przewlekłej prosówki płuc u dzieci. Polska Gazeta Lekarska 12 (1933)
  • Rola przychodni w walce z gruźlicą wieku szkolnego. Polska Gazeta Lekarska 4 (1925)
  • Szczepienia ochronne przeciw gruźlicy. Polska Gazeta Lekarska (1926)
  • Wlewanie dootrzewnowe u niemowląt. Pediatria Polska (1925)
  • (razem z Tadeuszem Mogilnickim) Gruźlica u dzieci do 2-ch lat na podstawie materiału oddziału gruźliczego Szpitala Anny Marii w Łodzi. Pediatria Polska 18 (1938)
  • (razem z A. Ostrowską) O szczepieniach przeciwgruźliczych metodą BCG, przeprowadzonych przez poradnie Miejskiej Sekcji Walki z Gruźlicą w Łodzi. Dziennik Zarządu Miejskiego w Łodzi (1938)
  • (razem z Hieronimem Reiterowskim) Przypadek olbrzymiej torbieli płucnej u dziewczynki 12-letniej (pneumatocele). Warszawskie Czasopismo Lekarskie (1937)
  • (razem z Hieronimem Reiterowskim) O odmie leczniczej obustronnej. Gruźlica (1935)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]