Przejdź do zawartości

Anthrax (amerykański zespół muzyczny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anthrax
Ilustracja
Anthrax (2016)
Rok założenia

1981

Pochodzenie

 Stany Zjednoczone (Nowy Jork)

Gatunek

thrash metal[1]
groove metal[1]
heavy metal[2]
speed metal[2]

Wydawnictwo

Megaforce, Island, Elektra, Ignition, Beyond, Sanctuary, Universal

Powiązania

The Damned Things, Stormtroopers of Death, Public Enemy, Nuclear Assault, Armored Saint, Shadows Fall, Slayer, Volbeat

Strona internetowa
logo Anthrax

Anthrax – amerykański zespół założony w Nowym Jorku w 1981 roku. Zaliczany obok zespołów Metallica, Slayer i Megadeth do wielkiej czwórki thrash metalu.

Historia zespołu

[edytuj | edytuj kod]

Zespół założyli w czerwcu 1981 w Nowym Jorku[3] gitarzyści Scott „Not” Ian i Dan Lilker[4]. Pierwszy skład uzupełnili: wokalista John Connelly, basista Paul Kahn i perkusista Dave Weiss[3]. W pierwszym okresie istnienia zespół doświadczył licznych zmian personalnych: wkrótce nowym wokalistą zajął Dirk Kennedy, później Jason Resenfeld i ostatecznie Neil Turbin[3]. Wraz z Connellym odeszli także Lahn i Weiss, a nowymi muzykami zostali gitarzysta Greg Wall i perkusista Greg D’Angelo[3]. Później za Walla do składu wszedł Charlie Benante[3].

Zespół zaczynał karierę jako support Metallica i Manowar. W 1983 nagrał materiał demo, który trafił do Jona Zazuli, właściciela niezależnej wytwórni Megaforce Records i wydawcy debiutanckiej płyty Metalliki. We wrześniu 1983 zespół wydał singiel „Soldiers of Metal”[3]. Wkrótce potem do zespołu dołączył Dan Spitz (gitara, wcześniej grał w Overkill), w związku z tym Dan Lilker zmienił instrument na gitarę basową. Do studia pod koniec 1983 weszli: Ian, Lilker, Turbin, Spitz i Benante, a w styczniu 1984 wydał album pt. Fistful of Metal[3]. Anthrax dopiero kształtował własne brzmienie jednak płyta zebrała pochlebne opinie (oprócz okładki uznawanej wtedy za niesmaczną) i sprzedawała się dobrze. Grupa odbyła wspólną trasę koncertową z Metalliką i Raven.

W Anthraxie następowały jednak kolejne zmiany (odszedł Dan Lilker a Neil Turbin został wyrzucony[4]) i nagranie w 1985 maksisingla Armed and Dangerous odbyło się z Mattem Fallonem (gitara basowa) i Joey Belladoną (śpiew)[3]. Płyta zawierała m.in. cover zespołu Sex Pistols „God Save the Queen”[3]. Ukazanie się tego nagrania było dowodem, że zespoły thrash metalowe czerpią garściami z tradycji punk rocka (w tym czasie równolegle z Anthrax Scott Ian udzielał się w crossoverowym zespole Stormtroopers of Death).

W 1985 zespół podpisał kontrakt z Island Records i wszedł do studia, by nagrać album Spreading the Disease. Płyta ukazała się na rynku pod koniec 1985 w USA i na początku 1986 w Europie, a jej premiera była poprzedzona wydaniem singla „Madhouse”. Anthrax wyruszył na trasę koncertową z Metalliką zakończoną w Europie na festiwalu Aardshock w Holandii w październiku (dodatkowo w towarzystwie Slayera). W listopadzie 1986 zespół pracował nad kolejnym albumem. Producentem został Paul Kramer. Do studia wszedł jednak po kolejnej zmianie w składzie, a nowym basistą został Frank Bello, siostrzeniec Charliego Benante. Album pt. Among the Living ukazał się w marcu 1987[3], poprzedzony wydanym miesiąc wcześniej singlem „I’m The Law”. Singel sprzedawał się na tyle dobrze w Europie (dostał się do UK Top Ten), że zdecydowano się na wydanie w USA minialbumu pod tym tytułem. Epka osiągnęła status złotej płyty. Istotną rzeczą dla tych sukcesów tych singli były eksperymenty z rapem, m.in. w utworze „I’m the Man”[3]. W lipcu ukazał się singel „Indians”, a do stacji telewizyjnych trafia videoklip z tym utworem. Anthrax wyruszył na europejską i japońską trasę koncertową jako gwiazda (w towarzystwie Metal Church), a w USA poprzedza koncerty Kiss. Wydaniem obu albumów zespół umocnił swoją pozycję na rynku jako jedna z wówczas najlepszych amerykańskich grup thrashmetalowych[3].

Początek 1988 zespół spędził na nagrywaniu albumu State of Euphoria. Wydali również singel „Antisocial”. Album zdobył złotą płytę w trzy miesiące od ukazania się w październiku. Na trasie Road To Euphoria zespołowi towarzyszył Living Colour. Anthrax wydał jeszcze drugi singiel z płyty – „Make Me Laugh”, po czym wszedł do studia, by rozpocząć nagrywanie kolejnej płyty.

Jeszcze w 1989 wydali epkę pt. Penikufesin. Chociaż w czasie sesji nagraniowej zespół przeżył pożar i trzęsienie ziemi, to jednak w sierpniu 1990 udało się wypuścić na rynek album pt. Persistance of Time i wyruszyć na trasę pt. No Prayer on the Road Tour wraz z Iron Maiden dołączył również do Slayera, Megadeth i Alice In Chains w serii koncertów Clash Of The Titans.

Kolejnym sukcesem był minialbum Attack of the Killer B’s, który zawierał „Bring the Noise”, wspólne nagranie z Public Enemy. Zespół towarzyszył później Anthraxowi na wspólnej trasie koncertowej (wraz z Primus i Young Black Teens). Po jej zakończeniu zespół podpisał nowy kontrakt płytowy, z Elektra Records (współpraca z Island przestała się układać ze względu na słabą promocję ostatniego albumu). We wrześniu 1990 wraz z grupami Megadeth, Slayer, Testament, Alice in Chains oraz Suicidal Tendencies zespół ruszył w trasę Clash of the Titans.

W 1992 z zespołu został wyrzucony Joey Belladonna. Jako powód podano mały wkład pracy w działalność Anthraxu. Na jego miejsce został przyjęty John Bush z Armored Saint. Z nowym wokalistą zespół nagrał i wydał w maju 1993 album Sound of The White Noise. Trasa koncertowa odbyła się w towarzystwie Fight, Clawfingera, King’s X i M.O.D. W ciągu lat 1993 i 1994 Anthrax nagrywał utwory do ścieżek dźwiękowych filmów oraz albumów tribute (m.in. John Bush i Scott Ian jako członkowie Doom Squad nagrali utwór wydany na albumie w hołdzie Judas Priest w 1996).

Pierwszy album koncertowy Anthrax pt. Live: The Island Years ukazał się w 1994. Był on jednak jedynie wypełnieniem kontraktu z wytwórnią Island. Już podczas pracy nad Sound of The White Noise współpraca z Danem Spitzem uległa znacznemu pogorszeniu co zaowocowało wyrzuceniem go z zespołu w 1995. Pozostali członkowie Anthraxu nie zdecydowali się jednak na zastąpienie go stałym gitarzystą i na nagrywanym „Stomp 442” grał gościnnie m.in. Dimebag Darrell z Pantery, a także Paul Crook, który również towarzyszył zespołowi na koncertach. Część partii gitar nagrał perkusista Charlie Benante, który był jednym z głównych kompozytorów na tę płytę.

Wkrótce w związku ze słabą promocją nowych albumów przez Elektrę zespół opuścił wytwórnię i zbudował własne studio nagrań w Yonkers w Nowym Jorku. Po trzech latach przerwy Anthrax powrócił z wydaną w lipcu roku w Ignition Records płytą pt. Volume 8 – The Threat Is Real. W 1999 zespół podpisał kontrakt z Beyond Records i wkrótce potem wydał składankę pt. Return of the Killer A’s, zestaw różnych wersji utworów wcześniej wydanych na albumach studyjnych. W jednym z nich („Ball of Confusion”) pojawili się wspólnie John Bush i Joey Belladonna.

W 2001 grupa była celem ataku mediów amerykańskich w związku z szeregiem zatruć wąglikiem w USA (po angielsku Anthrax to właśnie wąglik). Zespół próbowano zmusić do zmiany nazwy, ale muzycy tego nie zrobili.

Przed nagraniem kolejnego albumu w 2002 do zespołu dołączył stały gitarzysta: Rob Caggiano. Pod koniec 2002 Anthrax ponownie wszedł do studia nagrań i rozpoczął pracę nad wydaną w 2003 płytą pt. We’ve Come For You All. W kwietniu 2004 zespół opuścił basista Frank Bello, przechodząc do odradzającego się zespołu Helmet. Na jego miejsce (początkowo tylko na trasę, ostatecznie na stałe) został zaangażowany Joey Vera, przyjaciel Johna Busha z Armored Saint. 5 sierpnia 2004 podczas trasy koncertowej promującej nowy album zespół wystąpił w warszawskim klubie Proxima[5]. Jeszcze w trakcie trasy koncertowej na rynek trafiło koncertowe DVD i album pod tytułem Music of Mass Destruction – Live from Chicago, a w listopadzie 2004 ukazał się studyjny album pt. Greater of Two Evils (wydany w USA przez Sanctuary). Album zawiera przearanżowane wersje utworów wydanych w czasach gdy wokalistą Anthraxu nie był jeszcze John Bush. Lista utworów na tej płycie jest wynikiem głosowania fanów.

Pod koniec kwietnia 2005 zespół wrócił do swojego klasycznego już składu z lat 1985–1992 (Joey Belladonna, Frank Bello, Charlie Benante, Scott Ian, Daniel Spitz) rozpoczynając nowy okres trasą pt. Reunion Tour. Po okresie niestabilności składu do zespołu dołączył wokalista Dan Nelson, zajmując miejsce Joeya Belladonnę. Do grupy dołączył także Rob Caggiano (gitara, 2003–2005), a odszedł Dan Spitz[6].

Zespół planował skończyć i wydać nowy materiał w 2009, jednak jego wydanie się opóźniło[7]. W maju 2010 do grupy powrócił Joey Belladonna. 16 czerwca 2010 w ramach Sonisphere Festival zespół wystąpił na warszawskim Lotnisku Bemowo[8]. 2 sierpnia 2013 zespół wystąpił na XIX Przystanku Woodstock w Kostrzynie nad Odrą[9].

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]
Obecny skład zespołu
Muzycy koncertowi
Byli członkowie zespołu
  • Paul Kahn – gitara basowa (1981)
  • Kenny Kushner – gitara basowa (1981)
  • Dave Weiss – perkusja (1981)
  • Greg D’Angelo – perkusja (1981–1983)
  • Greg Walls – gitara (1981–1983)
  • Dan Lilker – gitara (1981–1982), gitara basowa (1982–1984)
  • Jason Rosenfeld – wokal (1981–1982)
  • Dirk Kennedy – wokal (1981)
  • John Connelly – wokal (1981)
  • Neil Turbin – wokal (1982–1984)
  • Bob Berry – gitara (1983)
  • Dan Spitz – gitara (1983–1994, 2005–2007)
  • Matt Fallon – wokal (1984)
  • John Bush – wokal (1992-2005, 2009–2010)
  • Rob Caggiano – gitara (2001–2005, 2007–2013)
  • Dan Nelson – wokal (2007–2009)[11]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
US
[12]
AUS
[13]
CAN
[14]
FIN
[15]
GER
[16]
NLD
[17]
NOR
[18]
SWE
[19]
SWI
[20]
UK
[21]
1984 Fistful of Metal
  • Data: styczeń 1984
  • Wydawca: Megaforce
  • Format: CD, CS, LP
1985 Spreading the Disease 113 55 39 102 88 97 112 23 76 163
1987 Among the Living 62 2 1 1 7 1 5 43 6 18 USA: złoto[22]
UK: srebro[23]
1988 State of Euphoria 30 87 17 21 20 12 USA: złoto[22]
CAN: złoto[24]
UK: srebro[23]
1990 Persistence of Time 24 30 15 46 18 USA: złoto[22]
1993 Sound of White Noise
  • Data: 25 maja 1993
  • Wydawca: Elektra
  • Format: CD, CS, LP
7 30 13 35 52 21 40 14 USA: złoto[22]
CAN: złoto[24]
1995 Stomp 442
  • Data: 24 października 1995
  • Wydawca: Elektra
  • Format: CD, CS, LP
47 49 81 36 77
1998 Volume 8: The Threat Is Real
  • Data: 21 lipca 1998
  • Wydawca: Tommy Boy
  • Format: CD, CS
118 38 43 73
2003 We’ve Come for You All 122 22 102
2011 Worship Music 12 35 33 6 13 64 24 28 49
2016 For All Kings
  • Data: 26 lutego 2016
  • Wydawca: Megaforce/Nuclear Blast
  • Format: CD, LP
7 12 14 4 5 50 25 49 8 21
„–” pozycja nie była notowana.

Albumy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł
1994 The Island Years
  • Data: 5 kwietnia 1994
  • Wydawca: Island (314 518 920-2)
  • Format: CD, LP
2004 Music of Mass Destruction
  • Data: 20 kwietnia 2004
  • Wydawca: Sanctuary (06076-84688-2)
  • Format: CD
2005 Alive 2
  • Data: 20 września 2005
  • Wydawca: Sanctuary (06076-84764-2)
  • Format: CD
2007 Caught in a Mosh: BBC Live in Concert
  • Data: 22 stycznia 2007
  • Wydawca: Universal
  • Format: CD

Kompilacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
US
[12]
AUS
[13]
AUT
[25]
CAN
[26]
SWE
[19]
UK
[21]
1991 Attack of the Killer B’s
  • Data: 25 czerwca 1991
  • Wydawca: Island (422 848 804-2)
  • Format: CD, CS, LP
27 50 20 45 38 13 USA: złoto[22]
CAN: złoto[24]
1998 Moshers… 1986–1991
  • Data: 22 września 1998
  • Wydawca: Connoisseur (VSOPCD 252)
  • Format: CD
1999 Return of the Killer A’s
  • Data: 23 listopada 1999
  • Wydawca: Beyond (63985-78067-2)
  • Format: CD
2001 Madhouse: The Very Best of Anthrax
  • Data: 26 czerwca 2001
  • Wydawca: Island (314 586 004-2)
  • Format: CD
2002 Classic Anthrax: The Universal Masters Collection
  • Data: 19 stycznia 2002
  • Wydawca: Island (314 586 324-2)
  • Format: CD
The Collection
  • Data: 9 czerwca 2002
  • Wydawca: Spectrum (544 991-2)
  • Format: CD
2004 The Greater of Two Evils
  • Data: 23 listopada 2004
  • Wydawca: Sanctuary (06076-84709-2)
  • Format: CD
2005 Anthrology: No Hit Wonders (1985–1991)
  • Data: 20 września 2005
  • Wydawca: Island Def Jam (B0004996-02)
  • Format: CD
„–” pozycja nie była notowana.

Minialbumy

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
US
[12]
SWE
[19]
UK
[21]
1985 Armed and Dangerous
  • Data: luty 1985
  • Wydawca: Megaforce (MRS-05)
  • Format: CD, CS, LP
1987 I’m the Man
  • Data: 1987
  • Wydawca: Island (ISM-1163)
  • Format: 7", 12", CD, CS
53 42 20 USA: platyna[22]
CAN: złoto[24]
1989 Penikufesin
  • Data: sierpień 1989
  • Wydawca: Island (209 950)
  • Format: CD, CS, LP
„–” pozycja nie była notowana.

Single

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Album
US
Main.

[27]
NLD
[28]
UK
[21]
1984 „Soldiers of Metal” Fistful of Metal
1985 „Madhouse” Spreading the Disease
1987 „I’m the Man” 20 I’m the Man
„I Am the Law” 32 Among the Living
„Indians” 44
1988 „Make Me Laugh” 26 State of Euphoria
1989 „Antisocial” 44
1990 „Got the Time” 16 Persistence of Time
„In My World” 29
1991 „Bring the Noise” (oraz Public Enemy) 14 Attack of the Killer B’s
1993 „Black Lodge” 38 53 Sound of White Noise
„Hy Pro Glo”
„Only” 26 48 36
„Room for One More”
1995 „Fueled” Stomp 442
1996 „Nothing” 98
„Bordello of Blood” Bordello of Blood
1998 „Inside Out” 126 Volume 8: The Threat Is Real
1999 „Ball of Confusion” Return of the Killer A’s
2003
„Safe Home” We’ve Come for You All
„Taking the Music Back”
„–” pozycja nie była notowana.

Wideografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Certyfikat
1987 N.F.V.: Oidivnikufesin
1991 Through Time P.O.V.
  • Data: 1 lipca 1991
  • Wydawca: PolyGram Video
  • Format: VHS
Live Noize
  • Data: 1991
  • Wydawca: PolyGram Video
  • Format: VHS
1994 White Noise: The Videos
  • Data: 1994
  • Wydawca: Elektra
  • Format: VHS
1999 Return of the Killer A’s: Video Collection
  • Data: 23 listopada 1999
  • Wydawca: Beyond
  • Format: VHS, DVD
2004 Music of Mass Destruction
  • Data: 20 kwietnia 2004
  • Wydawca: Sanctuary
  • Format: DVD
2005 Rock Legends
  • Data: August 28 sierpnia 2005
  • Wydawca: Wienerworld
  • Format: DVD
Alive 2: The DVD
  • Data: 20 września 2005
  • Wydawca: Sanctuary
  • Format: DVD
Anthrology: No Hit Wonders (1985–1991) The Videos
  • Data: 20 września 2005
  • Wydawca: Island Def Jam
  • Format: DVD
2010 The Big Four: Live from Sofia, Bulgaria
  • Data: 15 października 2010[29]
  • Wydawca: Universal Music Records
  • Format: DVD, Blu-Ray, CD

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
2004 Spirit of Rock Anthrax Kerrang! Awards Laur [31]
2005 Best Metal Band Metal Hammer Golden Gods Awards Laur [32]
2012 Metal As Fuck Laur [33]
2016 Inspiration Laur [34]
Revolver Innovator Award The Epiphone Revolver Music Awards Laur [35]
Most Dedicated Fans Nominacja [36]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Artist: Anthrax. metal-archives.com. [dostęp 2010-02-09]. (ang.).
  2. a b Stephen Thomas Erlewine, Greg Prato: Anthrax BIography. allmusic.com. [dostęp 2010-02-09]. (ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l Wiesław Weiss, Rock. Encyklopedia, Wydawnictwo Iskry, 1991, s. 28–29, ISBN 83-207-1374-9.
  4. a b Robert Filipowski, Teraz Rock, „Teraz Anthrax – Czcij Muzykę”, nr 11 (105), listopad 2011.
  5. relacja: Anthrax, Virgin Snatch, Warszawa „Proxima” 5.08.2008. rockmetal.pl, 2008-08-07. [dostęp 2010-04-25].
  6. A N T H R A X. C O M – N.F.W.S. anthrax.com. [dostęp 2011-06-25]. (ang.).
  7. Aaron Dong: Anthrax’s Worship Music delayed. examiner.com, 2009-07-09. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
  8. Metallica, Slayer, Anthrax i Mastodon w Polsce. muzyka.onet.pl. [dostęp 2009-12-09]. (pol.).
  9. Przystanek Woodstock: Anthrax i Farben Lehre podczas drugiego dnia festiwalu. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-08-03]. (pol.).
  10. It’s Official: JOEY BELLADONNA Rejoins ANTHRAX For Tour, Studio Album – May 10, 2010. Blabbermouth.net. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-17)]. (ang.).
  11. Zespół Anthrax rozstał się z wokalistą. muzyka.onet.pl. [dostęp 2009-07-22]. (pol.).
  12. a b c Artist Chart History – Anthrax. [w:] Billboard [on-line]. Nielsen Business Media. [dostęp 2008-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].
  13. a b Discography Anthrax. australian-charts.com. [dostęp 2008-12-05].
  14. Top 100 Albums. „RPM”. 48 (26), 1988-10-15. Library and Archives Canada. [dostęp 2008-12-05]. 
    Top 100 Albums. „RPM”. 57 (22), 1993-06-12. Library and Archives Canada. [dostęp 2008-12-05]. 
    Top 100 Albums. „RPM”. 62 (14), 1995-11-06. Library and Archives Canada. [dostęp 2008-12-05]. 
  15. Suomen virallinen lista – Albumit. [w:] YLE Pop [on-line]. YLE, 1995. [dostęp 2008-12-06]. (fiń.).
    Suomen virallinen lista – Albumit. [w:] YLE Pop [on-line]. YLE, 1998. [dostęp 2008-12-06]. (fiń.).
  16. Chartverfolgung – Anthrax. [w:] Musicline.de [on-line]. PhonoNet. [dostęp 2008-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-03)]. (niem.).
  17. Discografie Anthrax. dutchcharts.nl. [dostęp 2008-12-05]. (niderl.).
  18. Discography Anthrax. norwegiancharts.com. [dostęp 2008-12-05].
  19. a b c Discography Anthrax. swedishcharts.com. [dostęp 2008-12-05].
  20. Discography Anthrax. swisscharts.com. [dostęp 2008-12-05].
  21. a b c d Chart Stats – Anthrax. Chart Stats. [dostęp 2008-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-09)].
  22. a b c d e f g Searchable Database. Recording Industry Association of America. [dostęp 2008-06-24].
  23. a b BPI: Anthrax (wyszukaj w bazie danych). British Phonographic Industry, 1990-02-15. [dostęp 2008-12-05].
  24. a b c d Search Certification Database. Canadian Recording Industry Association. [dostęp 2008-06-24].
  25. Austrian Chart. austriancharts.at. [dostęp 2008-06-24].
  26. Canadian Album Chart. RPM. [dostęp 2008-03-07].
  27. Artist Chart History – Anthrax. Billboard. [dostęp 2008-02-19].
  28. Dutch Album Chart. dutchcharts.com. [dostęp 2008-06-24].
  29. ‘The Big Four’ DVD: New Release Dates Announced – Sep. 20, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-09-20]. (ang.).
  30. Platynowe płyty DVD przyznane w 2010 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-07-17].
  31. Darkness bask in Kerrang! success. news.bbc.co.uk. [dostęp 2016-01-31]. (ang.).
  32. Metal Hammer Award Winners Announced. metalunderground.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  33. Chad Childers: 2012 Metal Hammer Golden Gods Awards Winners Announced Read More: 2012 Metal Hammer Golden Gods Awards Winners Announced. loudwire.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  34. Alix Vallecillo: And the Metal Hammer Golden Gods Awards winners this year are…. metalinsider.net. [dostęp 2016-06-26]. (ang.).
  35. METALLICA, MEGADETH, ANTHRAX, SLIPKNOT Among Winners At ‘Revolver Music Awards’ (Video). blabbermouth.net. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).
  36. Epiphone Revolver Music Awards Nominees. revolvermag.com. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]