Antoni Święcicki

Antoni Święcicki
	porucznik obserwator
Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1897 ; Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	25 czerwca 1920 ; Duniłowicze
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	4 Dywizja Strzelców Polskich; 1 eskadra wywiadowcza
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	;

Antoni Święcicki (ur. 26 listopada^?/8 grudnia 1897 w Imperium Rosyjskim, zm. 25 czerwca 1920 w Duniłowiczach) – porucznik obserwator Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Ukończył szkołę w Kijowie. W armii rosyjskiej służył w kawalerii, a później wstąpił do 4 Dywizji Strzelców Polskich, z którą wrócił do Polski^[1].

W niepodległej Polsce skończył drugi kurs Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Warszawie i został przydzielony do 1 eskadry wywiadowczej^[1]. Razem z eskadrą przeszedł szlak bojowy w czasie walk z bolszewikami, będąc jednym z najlepszych obserwatorów w lotnictwie polskim.

25 czerwca 1920 zgłosił się na ochotnika do trudnego zadania nad terenami zajętymi przez bolszewików w rejonie Berezyny. Po wykonaniu zadania bojowego zauważył koncentrację wojsk nieprzyjaciela. W czasie ataku został ciężko ranny w nogę. Pomimo ciężkich obrażeń wydał pilotowi plutonowemu Zaleskiemu rozkaz ponownego ataku na nieprzyjaciela. Po wystrzelaniu całej amunicji nakazał powrót na lotnisko. Z powodu dużej utraty krwi zmarł podczas lotu, przed lądowaniem w bazie. Został pochowany na cmentarzu w Duniłowiczach, na terenie byłego powiatu postawskiego^[1].

Zakrwawione notatki porucznika Antoniego Święcickiego były przechowywane w Dowództwie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych aż do wybuchu II wojny światowej. Jego postawa była przykładem bezgranicznego oddania Ojczyźnie, wykonania zadania nawet kosztem własnego życia^[1].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8122 (pośmiertnie, 27 lipca 1922)^[2]
Krzyż Niepodległości (pośmiertnie, 23 grudnia 1933)^[3]
Polowa Odznaka Obserwatora (pośmiertnie, 11 listopada 1928)^[4]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 311.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 807.
↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.
Forum „Pozostałości Polski na Białorusi”, informacja na temat grobu por. obs. Antoniego Święcickiego
Olsztyńska Strona Rowerowa, fotografia grobu por. obs. Antoniego Święcickiego [1].

[CITEREFKsięga_Pamiątkowa1933311-1] Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 311.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_41_z_27_października_1922_roku,_s._807-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 807.

[3] M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_15_z_11_listopada_1928_roku,_s._437_„za_loty_bojowe_nad_nieprzyjacielem_w_czasie_wojny_1918–1920”-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”.

[1]

[2]

[3]

[4]