Antoni Izydor Kiakszto

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Izydor Kiakszto
Data urodzenia

23 maja 1884

Data i miejsce śmierci

19 maja 1960
Ożarów Mazowiecki

Miejsce spoczynku

cmentarz w Ołtarzewie

Zawód, zajęcie

lekarz

Tytuł naukowy

doktor nauk medycznych

Stanowisko

Komendant

Antoni Izydor Kiakszto (ur. 23 maja 1884, zm. 19 maja 1960 w Ożarowie Mazowieckim) – pułkownik Wojska Polskiego, lekarz, chirurg.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 maja 1884 i w 1909 ukończył studia w Moskwie otrzymując dyplom doktora nauk medycznych. Osiadł w Wilnie i prowadził praktykę lekarską.

W 1919 dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich z dnia 9 grudnia został przyjęty do rezerwy Armii z wojska rosyjskiego w randze kapitana[1].

Pracował w szpitalu wojskowym, który następnie został przekształcony w Szpital Obszaru Warownego „Wilno”. W latach 1931-36 pełnił funkcję oficera łącznikowego oraz na uniwersytecie Stefana Batorego był p.o. adiunkta. Należał do Wileńskiego Towarzystwa Przeciwgruźliczego i w 1923 został wybrany na skarbnika. Należał również do Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego i był prezesem koła PCK w Wilnie. Jako prezes koła PCK był w komitecie wykonawczym Kongresu Maryańskiego w Wilnie w 1937 w dniach 1-3 lipca[2].

W 1936 został powołany na komendanta Szpitala Obszaru Warownego „Wilno” i pełnił tę funkcję do 1939. Na początku wojny dostał się do niewoli i został wywieziony w głąb Rosji. W Wilnie został jego żona Stanisława prawniczka i adwokat, która zmarła 7 lipca 1941[3][4].

Przeżył wojnę i czas okupacji i w 1946 osiedlił się w Ożarowie Mazowieckim[5]. W październiku tego roku jako kontraktowy radca lekarski należał do Naczelnego Nadzwyczajnego Komisariatu do Walki z Epidemiami. Zmarł w Ożarowie Mazowieckim 19 maja 1960 i pochowany został na cmentarzu w Ołtarzewie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dziennik Rozkazów Wojskowych z 9 grudnia 1919 r. Nr 98, poz. 4195.
  2. R. Świrkowski. Kongres Maryański w Wilnie. „Wiadomości Archidiecezjalne Wileńskie”. nr 12, s. 192, 1937. Ks. Józef Poniatowski. Wilno: Kuria Metropolitalna Wileńska. [dostęp 2021-05-15]. 
  3. Franciszek Budzbon - Wileńskie felietony Leopolda Tyrmanda (1940-41) (2) [online], akant.org [dostęp 2021-05-15].
  4. Cmentarz kościoła św. św. Piotra i Pawła (Saulės) - Strona 3 [online], webcache.googleusercontent.com [dostęp 2021-05-15].
  5. Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1948. Stanisław Konopka (red.). Warszawa: Lekarski Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1849, s. 190. [dostęp 2021-05-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]