Antonio Carnicero
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
Antonio Carnicero Mancio (ur. 10 stycznia 1748 w Salamance, zm. 21 sierpnia 1814 w Madrycie) – hiszpański malarz i rytownik. Specjalizował się w portretach mieszczańskich i ilustracjach[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem barokowego rzeźbiarza Alejandra Carnicera z Salamanki. Jego ojciec przeprowadził się z rodziną do Madrytu w 1749 roku[2]. Miał dwóch przyrodnich braci: malarza Isidra i rzeźbiarza Gregoria. Mając dziesięć lat wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Towarzyszył swojemu bratu Isidrowi w podróży na stypendium do Rzymu, gdzie przez sześć lat poznawał różne techniki artystyczne. Po powrocie do Madrytu dokończył studia w akademii i od 1775 roku współpracował z Królewską Manufakturą Tapiserii Santa Bàrbara[3]. W 1788 roku został członkiem madryckiej akademii[4]. Tworzył malowidła olejne na płótnie (kartony do tapiserii) na zamówienie. Były to dzieła wykonane w skali 1:1 (w ściśle określonym formacie), w oparciu o które tkano gobeliny. Współpracował z José del Castillo przy projektach do dekoracji Pałacu Królewskiego El Pardo. Wykonał ilustracje do Don Kichota wydanego przez Hiszpańską Akademię Królewską w 1780 i 1782 roku. Wykonał rysunki przygotowawcze do serii rycin o tematyce m.in. walk byków, jeździectwa oraz strojów ludowych. Malował rokokowe sceny rodzajowe przedstawiające tańce, spacery, czy wydarzenia takie jak Wzniesienie się balonu Montgolfierów w ogrodach Aranjuezu. Jego portrety były bardziej zbliżone stylem do klasycyzmu (Portret Karola IV w zbroi, Portret Manuela Godoya). W latach 80. XVIII wieku pracował nad serią obrazów przedstawiających obiekty architektoniczne, drogi i porty (Widok na ruiny teatru rzymskiego w Sagunto). Te prace odzwierciedlają zainteresowanie historycznym, archeologicznym i geograficznym dziedzictwem kraju[3].
W 1796 roku po kilku nieudanych próbach uzyskał stanowisko nadwornego malarza króla Karola IV. Od tego czasu pracował głównie jako portrecista rodziny królewskiej i innych osób związanych z dworem oraz kontynuował współpracę z manufakturą tapiserii. Był nauczycielem rysunku infantów, zwłaszcza księcia Ferdynanda. Przez swoją relację z księciem był podejrzewany o udział w nieudanym spisku, który Ferdynand zawiązał w 1806 roku aby zdetronizować ojca. Malarz został aresztowany 7 listopada 1807 i przebywał 10 dni w więzieniu, po czym został uniewinniony[5].
Od 1809 roku, aby nie stracić pozycji nadwornego malarza, był zmuszony – podobnie jak Francisco Goya – do pracy dla okupacyjnego rządu Józefa Bonapartego. W przeciwieństwie do Goi nie uniknął konsekwencji i po powrocie Ferdynanda VII na tron został usunięty ze stanowiska za służbę dla obcego króla. Zmarł 21 sierpnia 1814 roku, na krótko przed ogłoszeniem przez króla amnestii[5]. Jego syn Manuel Carnicero Weber był bibliotekarzem odpowiedzialnym za królewskie zbiory na dworze Izabeli II Hiszpańskiej[6].
Dzieła Carnicera w Muzeum Prado[3][edytuj | edytuj kod]
- Widok na Albuferę w Walencji – olej na płótnie, 64 × 85 cm, około 1783 [P000640]
- Wzniesienie się balonu Montgolfierów w ogrodach Aranjuezu – olej na płótnie, 169 × 279,5 cm, około 1784 [P000641]
- Portret Tomasy de Aliagi – olej na płótnie, 94 × 69 cm, około 1787 [P002649]
- Torreador – olej na płótnie, 41 × 28 cm, 1775 – 1800 [P002786]
- Święty Franciszek głoszący kazanie ptakom – olej na płótnie, 216 × 272 cm, 1788–1789 [P003485]
- Święty Franciszek obcinający włosy Klary z Asyżu – olej na płótnie, 217 × 273 cm, 1787–1789 [P003487]
- Święty Franciszek rozmawiający z mężczyzną – olej na płótnie, 216 × 274 cm, 1788–1789 [P003489]
- Objawienie Matki Boskiej świętemu Franciszkowi – olej na płótnie, 216 × 273 cm, 1788–1789 [P003490]
- Zatwierdzenie franciszkańskiej reguły przez papieża Innocentego III – olej na płótnie, 215 × 271 cm, około 1789 r. [P003503]
- Święty Franciszek wskrzeszający dziewczynkę – olej na płótnie, 216 × 271 cm, 1788–1789 [P003507]
- Portret Marii Izabeli Burbon jako dziewczynki z zabawkowym wózkiem – olej na płótnie, 112,5 × 77 cm, około 1791 [P004718]
- Portret Karola Marii Izydora Burbona jako chłopca z bębnem i tamburynem – olej na płótnie, 113 × 78 cm, około 1791 r. [P004719]
- Niepokalane Poczęcie – olej na płótnie, 250 × 138 cm, druga połowa XVIII wieku – początek XIX wieku [P006400]
- Święty Ferdynand – gwasz i pióro na papierze, 90 × 70 mm [D3771]
- Dama, dżentelmen, chłopiec oraz inna postać– gwasz i ołówek na papierze, 101 × 70 mm [D3772]
- Niewiara świętego Tomasza – gwasz i pióro na papierze, 84 × 65 mm [D3786]
- Karol IV na koniu – ołówek na papierze, 378 × 236 mm, około 1796 [D008566]
- Manuel Godoy na koniu – ołówek na papierze, 241 × 190 mm, około 1796 [D008567]
- Ferdynand Burbon, książę Asturii – gwasz na papierze welinowym, 290 × 240 mm, 1798 [D008753]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alessandro Bettagno, Christopher Brown, Francisco Calvo Serraller, Francis Haskell, Alfonso E. Pérez Sánchez: Muzeum Prado. Arcydzieła malarstwa. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2011, s. 158, 160. ISBN 978-83-213-4421-8.
- ↑ Jennifer D. Milam: Historical Dictionary of Rococo Art. Maryland: Scarecrow Press, 2011, s. 69–70. ISBN 978-0-8108-7952-2.
- ↑ a b c Carnicero Mancio, Antonio. Museo Nacional del Prado. [dostęp 2020-04-10]. (hiszp.).
- ↑ Manuel Jorge Aragoneses [et al.]: El Arte europeo en la Corte de España durante el sigo XVIII. Madrid: Ministerio de Cultura, 1980, s. 54. ISBN 84-7483-059-1.
- ↑ a b María Antonia Martínez Ibáñez: Antonio Carnicero 1748–1814. Madrid: Centro Cultural de la Villa, 1997. ISBN 978-84-88406-21-7.