Apjohnit
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Inne nazwy |
apjonit, manganalaun[1] |
|---|---|
| Skład chemiczny |
uwodniony siarczan glinu i żelaza[1] |
| Twardość w skali Mohsa |
1,5 |
| Przełam |
nierówny, ziarnisty[1] |
| Łupliwość |
dobra |
| Pokrój kryształu |
igiełkowy/włoskowy[1] |
| Układ krystalograficzny |
jednokośny[1] |
| Właściwości mechaniczne |
miękki |
| Gęstość minerału |
1,78 |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
biała, białożółta, białoszara[1] |
| Rysa |
biała[1] |
| Połysk |
jedwabisty[1] |
Apjohnit, apjonit, manganalaun – minerał należący do gromady siarczanów[1].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest to bardzo rzadki minerał, wydobywany głównie z Alum Cave w Tenessee i Belagoa Bay w Tanzanii. Powstaje w wyniku wietrzenia, będąc produktem utleniania minerałów siarczkowych, zwykle pirytu i markasytu. Jest minerałem wtórnym. Czasem spotykany w kopalniach węgla[1].
Właściwości i zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w skupieniach zbitych, nerkowatych, groniastych, promienistych, skorupowych, czasem tworząc szczotki krystaliczne. Jest wyjątkowo delikatny i łatwo ulega zniszczeniu, stanowi cenny minerał w kolekcjach[1].