Apokopa (proces fonetyczny)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Apokopa (gr. ἀποκοπή apokopḗ „odcięcie”, od ἀποκόπτω apokóptō „odcinać”)[1][2] – proces fonetyczny polegający na zaniku głoski lub głosek w wygłosie (na końcu wyrazu)[3]. W szczególności dotyczy nieakcentowanych samogłosek, np. pol. tak ze staropolskiego tako. Współcześnie apokopa występuje m.in. w języku włoskim, w którym przymiotnik grande zostaje skrócony do gran, gdy występuje przed rzeczownikiem: Gran Bretagna[4]. Apokopa występuje również przy zapożyczaniu wyrazów: łac. octo → rum. opt (osiem). Odwrotnością apokopy jest paragoga.
Zastosowania[edytuj | edytuj kod]
Apokopa zastosowana w celach artystycznych w utworze literackim należy do słowotwórczych środków stylistycznych[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Władysław Kopaliński, apokopa, [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [online] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-03].
- ↑ Henry George Liddell, Robert Scott: ἀποκοπή (ang.). W: A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-14].
- ↑ Piotr Sorbet: Próba klasyfikacji zmian paragogicznych w językach romańskich. W: Uniwersytet Łódzki [on-line]. [dostęp 2017-12-11].
- ↑ Gramatyka języka włoskiego. W: Lignea [on-line]. [dostęp 2017-12-11].
- ↑ Środki artystyczne. W: Centrum Kształcenia Ustawicznego [on-line]. [dostęp 2017-12-11].