Arasari czarnogłowy
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Pteroglossus viridis[1] | ||
| (Linnaeus, 1766) | ||
_-Bronx_Zoo-8-4c.jpg) samiec | ||
 samica | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | dzięciołowe | |
| Rodzina | tukanowate | |
| Podrodzina | tukany | |
| Rodzaj | Pteroglossus | |
| Gatunek | arasari czarnogłowy | |
| Synonimy | ||
|
Ramphastos viridis Linnaeus, 1766[2] | ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 | ||
Arasari czarnogłowy[4] (Pteroglossus viridis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny tukanowatych (Ramphastidae). Występuje we wschodniej Wenezueli, Gujanie, Surinamie, Gujanie Francuskiej oraz w północnej Brazylii – na południe do Amazonki i na zachód do Rio Negro. Nie jest zagrożony. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Charakterystyka
- Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ma nieco dłuższy dziób niż samica. Dolna szczęka ma czerwoną nasadę, reszta jest czarna, ale na końcu żółty pasek i znów czarne zakończenie. Górna szczęka również ma czerwoną nasadę, dalej fioletowy dół (ten fioletowy obszar jest lekko trójkątny). Reszta jest żółta z czarnym dołem. Czarna góra gardła oraz czarno-żółto-jasnoniebieska obrączka oczna. Głowa aż do karku i piersi czarna. Wierzch ciała zielono opalizuje, skrzydła czarne. Brzuch jest żółty, ogon czarny, zielono opalizujący (trochę jak u sroki). Pokrywy nadogonowe intensywnie krwistoczerwone. Szare nogi. Samica ma cynamonową głowę, różowe na dziobie zamiast fioletowego. Pokrywy podogonowe są białe. Poza tym jak samiec, ale z zielonkawymi nogami.
- Wymiary
- długość ciała: 30,5–39 cm
- rozpiętość skrzydeł: 30,5–38 cm
- masa ciała: 111–159 g
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
- Różne rodzaje lasów.
- Zachowanie
- Zazwyczaj spotykany parami albo w małych grupkach.
- Pożywienie
- Owoce różnych drzew i krzewów, łącznie z rodzajem Cecropia i Oenocarpus bacaba. Ponadto owady i inne małe zwierzęta.
- Głos
- Mruczenie, terkotanie, skomlenie, zawodzenie i gdakanie podobne do kury. Ponadto trajkotanie czasami wydawane w ciągach i przypominające odgłos jadącego powoli motoru albo motorówki.
- Lęgi
- Wyprowadza jeden lęg w dziupli po dzięciole. Swoje 2–4 białe jaja inkubuje przez ok. 17 dni. Młode potrafią latać po 43–45 dniach.
Status[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje arasari czarnogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale nie jest to ptak pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pteroglossus viridis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b Short, L.L.: Green Araçari (Pteroglossus viridis). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-12-11].
- ↑ a b Pteroglossus viridis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ramphastinae Vigors, 1825 - tukany (wersja: 2021-01-16). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-18].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Jacamars, puffbirds, toucans, barbets, honeyguides (ang.). IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa, 2009 ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.