Aron (bohater powieści Parnickiego)
| Postać z Nowej baśni | |
.jpg) herb biskupi Aarona | |
| Twórca | |
|---|---|
| Wystąpienia | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce śmierci | |
Aron – postać z powieści Teodora Parnickiego Srebrne orły i Nowa baśń. Robotnicy wezwani o jedenastej, dla której wzorem był arcybiskup krakowski Aaron.
Mnich[edytuj | edytuj kod]
Aron urodził się w 975 roku[a] w Irlandii. W młodym wieku złożył śluby zakonne w klasztorze benedyktyńskim w Glastonbury. Uczył się w Glastonbury, a następnie w szkole katedralnej w Reims. W 994 roku przybył z arcybiskupem kenterberyjskim Alfrykiem do Rzymu i pozostał tam w klasztorze świętego Pawła za Murami. W 998 roku został tłumaczem języka greckiego przy mistrzu Gerbercie. Po wyniesieniu Gerberta na stolicę biskupią Rawenny, opuścił wraz z nim Rzym. Powrócił rok później po obiorze Gerberta na stolicę Piotrową. W tym czasie był sekretarzem papieskim i ceremoniarzem cesarskim. W 1001 roku papież wyświęcił go na księdza. W dwa miesiące po śmierci Ottona III, w marcu 1002 roku, papież wysłał go do Kordoby, by poza granicami chrześcijaństwa wykupywał eunuchów chrześcijańskiego pochodzenia z niewoli arabskiej. W ciągu dziesięciu lat trzykrotnie przekraczał granice kalifatu kordobańskiego, zbierając najpierw środki na wykup niewolników w obydwu Lotaryngiach, Burgundii, Prowansji i Akwitanii. W 1013 roku po zdobyciu Kordoby przez Berberów, został wywieziony z ogarniętego pożogą kraju przez tamtejszych Źydów, opłaconych przez biskupa Kolonii, Herberta.
Opat tyniecki[edytuj | edytuj kod]
Towarzyszył wychowance Herberta, Rychezie, poślubionej Mieszkowi II do Polski. W 1015 roku został opatem ufundowanego przez nią klasztoru w Tyńcu[b].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aron przybył do Rzymu w dziewiątym roku pontyfikatu Jana XV, miał wówczas dziewiętnaście lat.
- ↑ Parnicki błędnie przyjął za swym podstawowym źródłem do dziejów Polski za Chrobrego, Kazimierzem Zakrzewskim, że klasztor został ufundowany w 1015 roku, podczas gdy w rzeczywistości miało to miejsce w trzydzieści lat później.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Teodor Parnicki: Srebrne orły. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1975.
- Teodor Parnicki: Nowa baśń. Robotnicy wezwani o jedenastej. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1962.
- Małgorzata Czermińska: Teodor Parnicki. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974.