Audley Harrison

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Audley Harrison
Ilustracja
Pseudonim

A-Force
Fraudley

Data i miejsce urodzenia

26 października 1971
Londyn

Obywatelstwo

Anglia

Wzrost

197 cm

Masa ciała

116 kg

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

38

Zwycięstwa

31

Przez nokauty

23

Porażki

7

Remisy

0

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Sydney 2000 boks
(waga superciężka)
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Kuala Lumpur 1998 boks (waga superciężka)
  1. Bilans walk aktualny na 27 kwietnia 2013.
Strona internetowa

Audley Hugh Harrison (ur. 26 października 1971 w Londynie) – brytyjski bokser. Podczas igrzysk olimpijskich w Sydney (2000) został pierwszym w historii brytyjskim pięściarzem, który zdobył złoty medal w wadze superciężkiej. Od 2001 roku walczy zawodowo. Były mistrz Europy EBU (2010) w wadze ciężkiej.

Warunki fizyczne[edytuj | edytuj kod]

Wzrost Brytyjczyka wynosi 1,97 m, zasięg 2,18 m, natomiast jego przeciętna masa ciała waha się w okolicach 116 kg.

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczął w Repton Amateur Boxing Club w Bethnal Green (Londyn). W roku 1997 został mistrzem Wielkiej Brytanii w wadze superciężkiej, kiedy to pokonał w finale Nicka Kendalla[1]. W następnym roku obronił tytuł, wygrywając z Deanem Redmondem, a także zdobył złoty medal podczas Igrzysk Wspólnoty Narodów w Kuala Lumpur. W finale tych zawodów zwyciężył Michaela Macquae'a z Mauritiusu. W 2000 roku – podczas igrzysk olimpijskich w Sydney – Harrison zdobył złoty medal po zwycięstwie na punkty nad Kazachem Muchtarchanem Dyldäbekowem[2].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Na zawodowstwo przeszedł w 2001 roku po podpisaniu kontraktu z BBC Sport. W październiku 2009 roku wygrał brytyjski turniej Prizefighter. W kwietniu 2010 roku został czempionem Europy organizacji EBU w wadze ciężkiej po znokautowaniu (12 runda) swojego rodaka Michaela Sprotta[3]. Zaledwie dwa miesiące później Harrison zrezygnował z tytułu, ogłaszając zamiar zdobycia mistrzostwa świata. Niedługo po tym zawodnik zaczął negocjacje z Hayemaker Promotions. Rozmowy zakończyły się podpisaniem kontraktu na walkę o tytuł mistrza świata WBA przeciwko dzierżącemu pas Davidowi Haye'owi[4]. Odbyła się ona 13 listopada 2010 roku w MEN Arena w Manchesterze. Harrison przegrał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie.

27 kwietnia 2013 w Sheffield, przegrał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie z Amerykaninem Deontayem Wilderem (27-0, 27 KO). W marcu 2015 oficjalnie ogłosił zakończenie kariery[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]