Augustyn (Pētersons)
| Avgusts Pētersons | |
| Metropolita ryski i całej Łotwy | |
_%D0%B2%D0%BE_%D0%B5%D0%BF%D0%B8%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%BF%D0%B0_%D0%9D%D0%B0%D1%80%D1%81%D0%B2%D0%BE%D0%B3%D0%BE.jpg) Metropolita Augustyn (stoi drugi z lewej wśród biskupów) jako współkonsekrator podczas chirotonii biskupiej Pawła (Dmitrowskiego) | |
| Data urodzenia |
17 lutego 1873 |
|---|---|
| Data śmierci |
4 października 1955 |
| Metropolita ryski i całej Łotwy | |
| Okres sprawowania |
1936–1941 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
1904 |
| Prezbiterat |
1904 |
| Chirotonia biskupia |
29 marca 1936 |
| Data konsekracji |
29 marca 1936 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator |
Herman, metropolita Thiateiry | ||||||||
| Współkonsekratorzy |
Konstantyn, Aleksander (Paulus), Mikołaj | ||||||||
| |||||||||
Augustyn, imię świeckie Augusts Pētersons (ur. 17 lutego 1873, zm. 4 października 1955 w Gauting) – łotewski biskup prawosławny, zwierzchnik autonomicznego Łotewskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1936–1941.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z łotewskiej rodziny chłopskiej. W 1895 ukończył seminarium duchowne w Rydze. W latach nauki zbierał utwory folkloru łotewskiego, zapisując 437 pieśni ludowych. Po ukończeniu seminarium pracował jako nauczyciel i psalmista cerkiewny, ożenił się. W 1904 przyjął święcenia diakońskie, a następnie kapłańskie. Służył w różnych parafiach eparchii ryskiej. W czasie I wojny światowej był kapelanem wojskowym. Od 1921 służył w soborze św. Aleksandra Newskiego w Dyneburgu i soborze Świętych Borysa i Gleba w Dyneburgu. Pracę duszpasterską łączył z pracą nauczyciela szkół podstawowych i średnich. W Dyneburgu przebywał do 1936; w tym okresie zmarła jego żona.
W październiku 1934 metropolita ryski i całej Łotwy Jan został zamordowany przez nieznanych sprawców. Locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego metropolita Sergiusz wskazał jako locum tenens Kościoła Łotewskiego metropolitę wileńskiego i litewskiego Eleuteriusza. Pod wpływem władz łotewskich, które nie życzyły sobie dalszej zależności kanonicznej Łotewskiego Kościoła Prawosławnego od Patriarchatu Moskiewskiego, zjazd duchowieństwa i świeckich Kościoła ogłosił nieuznanie nominacji metropolity Eleuteriusza i zwrócił się do Patriarchatu Konstantynopolitańskiego z prośbą o przyjęcie Kościoła Łotewskiego w swoją jurysdykcję. Prośba ta została zaakceptowana przez patriarchę Focjusza II. Sobór nominował na nowego metropolitę ryskiego i łotewskiego protoprezbitera Pētersonsa[1].
29 marca 1936 w soborze Narodzenia Pańskiego w Rydze miała miejsce jego chirotonia biskupia, w której jako konsekratorzy wzięli udział hierarchowie Patriarchatu Konstantynopolitańskiego: metropolita Thiateiry Herman, metropolita irynopolski Konstantyn, metropolita estoński Aleksander i arcybiskup pieczerski Mikołaj. Jako metropolita ryski i całej Łotwy Augustyn (Pētersons) przeprowadził chirotonie biskupie Jakuba (Karpa) i Aleksandra (Vitolsa), kontynuował działania na rzecz zapewnienia praw własności Kościoła do użytkowanych przez niego obiektów, wydał część ksiąg liturgicznych i zbiory utworów muzyki cerkiewnej w języku łotewskim.
Po aneksji Łotwy do ZSRR metropolita moskiewski i kołomieński Sergiusz skierował arcybiskupa Sergiusza (Woskriesienskiego) w celu przeprowadzenia rozmów o przyłączeniu autonomicznego Kościoła Łotewskiego do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Metropolita Augustyn zgodził się na likwidację autonomii i w 1941 został oficjalnie członkiem episkopatu Patriarchatu Moskiewskiego. Na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku[1]. Po ataku niemieckim na ZSRR i zajęciu ziem łotewskich przez III Rzeszę metropolita Augustyn ogłosił powrót do Patriarchatu Konstantynopolitańskiego i ponowne objęcie obowiązków metropolity[1]. Równolegle na terytorium tym działał podległy Patriarchatowi Moskiewskiemu Egzarchat Krajów Bałtyckich kierowany przez metropolitę Sergiusza (Woskriesienskiego)[2]. We wrześniu 1944 został ewakuowany do Niemiec. Organizował opiekę duszpasterską nad prawosławnymi emigrantami z Łotwy. Formalnie wszedł w skład Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Założył Estoński Kościół Prawosławny na wygnaniu i pozostawał do śmierci jego zwierzchnikiem. Zmarł po chorobie w Gauting i tam został pochowany. 10 sierpnia 2011, po uprzedniej ekshumacji, został pochowany ponownie na cmentarzu w Kose, obok swoich rodziców, zgodnie z wyrażonym za życia pragnieniem, by jego szczątki przewieziono na Łotwę po odzyskaniu przez nią niepodległości[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c АВГУСТИН
- ↑ Сергий (Воскресенский) II. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ В Латвии состоялось перезахоронение останков митрополита Рижского Августина (Петерсона)