Aurypigment
![]() | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
orpiment[1] |
---|---|
Skład chemiczny |
As2S3 |
Twardość w skali Mohsa |
1,5-2 |
Łupliwość |
dokładna (010) i wyraźna (100) |
Pokrój kryształu |
krótkosłupkowe |
Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
Właściwości mechaniczne |
giętkie i elastyczne blaszki |
Gęstość minerału |
3,49 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
cytrynowożółta |
Rysa |
nieco jaśniejsza od barwy |
Połysk |
jedwabista |
Współczynnik załamania |
nα =2,4 nβ =2,81 nγ =3,02 |
Inne |
W świetle odbitym szary, silne ΔR, wyraźny efekt anizotropii |
Aurypigment – rzadki minerał z gromady siarczków. Powstaje w wyniku procesów hydrotermalnych niskich temperatur, częściej jako produkt ekshalacji wulkanicznych lub jako minerał wtórny po realgarze. Zbudowany jest z trisiarczku diarsenu, As2S3.
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Kryształy rzadkie, najczęściej małe, o pokroju krótkosłupkowym. Skupienia zbite, promieniste i ziemiste agregaty. Występuje w skupieniach pręcikowych, nerkowych, promienistych, tworzy często drobnokrystaliczne naloty. Typowe są skupienia płytkowe, w których pojedyncze płytki można wyginać.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
- Na świecie
Julamerk (Kurdystan), Acobambilla i Morococha (Peru), Łuchumsk (Kaukaz) oraz Binntal w Szwajcarii, w Macedonii Północnej, w Chinach i w USA.
- W Polsce
Aurypigment został znaleziony w kredowych skałach fliszowych koło Baligrodu w Karpatach.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Bolewski , Mineralogia szczegółowa, Wydanie III, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0151-7, OCLC 68657059 .brak strony (książka)
- Bolewski A., Manecki A., Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo PAE. Warszawa 1993, ISBN 83-85636-03-X
- Borkowska M., Smulikowski K., Minerały skałotwórcze, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1973
- Włodzimierz Mizerski , Geologia regionalna kontynentów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, ISBN 83-01-14339-8, OCLC 749830199 .brak strony (książka)
- Żaba J., Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów, Wyd. Videograf II, Chorzów 2006, ISBN 978-83-7183-385-7