Aziz Salihu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aziz Salihu
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1954
Bandulić

Obywatelstwo

jugosłowiańskie, następnie kosowskie i północnomacedońskie

Wzrost

186[1] cm

Masa ciała

99[1] kg

Debiut

1969

Kategoria wagowa

ciężka, superciężka

Klub

MIK Skopje, następnie KBx Prishtina

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

ok. 500

Porażki

poniżej 30

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Los Angeles 1984 boks
(waga superciężka)
Mistrzostwa świata
brąz Reno 1986 waga superciężka
Mistrzostwa Europy
brąz Tampere 1981 waga superciężka
brąz Budapeszt 1985 waga superciężka
Igrzyska śródziemnomorskie
złoto Latakia 1987 boks (waga superciężka)

Aziz Salihu lub Azis Salihu, ps. Zizi[2][3] (ur. 1 maja 1954 w Banduliciu) – jugosłowiański i kosowski bokser wagi ciężkiej i superciężkiej, następnie trener bokserski. Trzykrotny olimpijczyk (uczestniczył w letnich igrzyskach olimpijskich z lat 1980, 1984 i 1988)[2], brązowy medalista z Letnich Igrzysk Olimpijskich 1984[4][5][6][3]. Posiada także obywatelstwo północnomacedońskie[4][3].

Podczas trwającej w latach 1969–1990 kariery wziął udział w około 500 walkach, z czego przegranych było niecałe 30[7]. Poza brązowym medalem olimpijskim zdobył łącznie 10 razy tytuł mistrza Jugosławii w boksie w kategoriach ciężkiej i superciężkiej[7]. Siedem razy uczestniczył w mistrzostwach Europy w boksie[2], z czego dwukrotnie zdobył III miejsce[7]. Pięciokrotnie uzyskał także I miejsce na mistrzostwach krajów bałkańskich w boksie[7].

Życiorys i kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę bokserską rozpoczął w 1969 roku[7]. W latach 1971 i 1972 został mistrzem juniorskich krajowych mistrzostw Jugosławii w kategorii wagowej do 75 kg; należał wówczas do klubu MIK Skopje[8][9][10].

W 1979 roku odpadł w eliminacjach do mistrzostw Europy w boksie w Kolonii, przegrywając na punkty z węgierskim zawodnikiem Ferencem Somodim[11].

W 1980 roku wziął udział w letnich igrzyskach olimpijskich w Moskwie, gdzie zajął 9. miejsce w kategorii ciężkiej w boksie i nie zakwalifikował się do ćwierćfinału[1]; przegrał na punkty z radzieckim zawodnikiem Piotrem Zajewem[12][13]. W tymże roku Salihu zwyciężył w XXXIV Krajowych Mistrzostw Jugosławii; należał wówczas do klubu KBx Prishtina[14][2][10].

W 1981 roku na XIX Mistrzostwach Bałkanów w Puli Salihu wygrał na punkty z Bułgarem Georgim Stojmenowem[15]. W tymże roku Salihu zakwalifikował się także na mistrzostwa Europy w boksie w Tampere, gdzie dostał się do półfinału poprzez ponowne pokonanie na punkty bułgarskiego zawodnika Georgiego Stojmenowa, jednak nie przeszedł do finału po przegranej walce na punkty z radzieckim zawodnikiem Wiaczesławem Jakowlewem; Jugosłowianin otrzymał w tychże mistrzostwach brązowy medal[16][4][10].

W 1982 roku na XX Mistrzostwach Bałkanów w Bursie zakwalifikował się do finału, pokonując bułgarskiego zawodnika Petara Stojmenowa, wygrał następnie na punkty walkę finałową z Turkiem Hasanem Kayą[17].

Salihu zwyciężył też w XXI Mistrzostwach Bałkanów, które odbyły się w Atenach w 1983 roku; jugosłowiański zawodnik wygrał na punkty walkę finałową z Grekiem Nikosem Ikonomou[18]. W tymże roku jugosłowiański zawodnik zakwalifikował się do mistrzostw Europy w boksie, które odbyły się w Warnie; odpadł jednak w ćwierćfinale po przegraniu na punkty ze wschodnioniemieckim zawodnikiem Ullim Kadenem[19].

Salihu wziął także udział w Letnich Igrzysk Olimpijskich 1984 w Los Angeles występując w superciężkiej kategorii wagowej; dostał się do ćwierćfinału poprzez zwycięstwo nad zachodnioniemieckim zawodnikiem Peterem Hussingiem, natomiast odpadł po przegranej walce z Amerykaninem Tyrellem Biggsem[12][20]. Salihu ostatecznie zdobył brązowy medal podczas tychże igrzysk[21][1][12][10].

W 1985 roku wziął udział w mistrzostwach Europy w boksie w Budapeszcie; w ćwierćfinale pokonał na punkty Szweda Hakana Brocka, jednak także na punkty przegrał walkę z Węgrem Ferencem Somodim, jednak zdobył brązowy medal[22], co jednak zapewniło Jugosłowianinowi brązowy medal[4][10].

W 1986 roku wziął udział w mistrzostwach świata w boksie w Reno; zakwalifikował się do ćwierćfinału po pokonaniu na punkty Węgra Ferenca Somodiego, jednak przegrał w walce z Amerykaninem Alexem Garcią po przerwaniu walki przez sędziego[23].

W 1987 roku uczestniczył w igrzyskach śródziemnomorskich w Latakii; pokonał w półfinale tureckiego zawodnika Erdala Sarikasa, a w finale wygrał z Marokańczykiem Mohamedem Toubim, dzięki czemu został nagrodzony złotym medalem[7][24]. W tymże roku wziął także udział w Pucharze Świata w boksie, gdzie wraz z Kenijczykiem Chrisem Oderą zajął III miejsce w kategorii wagowej powyżej 91 kg[7]; Salihu został znokautowany w walce ze wschodnioniemieckim zawodnikiem Ullim Kadenem[25]. Uczestniczył także w XXV Mistrzostwach Bałkanów w Prisztinie, w których pokonał na punkty w półfinale Turka Erdala Sarikasa oraz w finale Bułgara Georgiego Harizanowa[26]. Wziął także udział w mistrzostwach Europy w Turynie, jednak odpadł w ćwierćfinale w wyniku przegranej na punkty z Włochem Biagio Chianesem[27].

Na letnich igrzyskach olimpijskich w 1988 roku w Seulu zdobył 9. miejsce[1]; został pokonany przez wschodnioniemieckiego zawodnika Ulliego Kadena[12], przez co Salihu nie zakwalifikował się do ćwierćfinału[28].

W roku 1989 uczestniczył w mistrzostwach Europy w boksie w Atenach; odpadł jednak w ćwierćfinale po przegranej na punkty z Bułgarem Swilenem Rusinowem[29].

W 1990 roku zakończył karierę bokserską i zaczął wspierać ideę niepodległości Kosowa[7]. Wyjechał do Skopje, gdzie mieszkał przez dziesięć lat, wracając następnie do Prisztiny[4]. Miał wkład w powstanie Komitetu Olimpijskiego Kosowa, pełnił następnie funkcję prezesa klubu KBx Prishtina[2][5]. W 1997 roku władze jugosłowiańskie zaproponowały mu nieruchomości (w tym apartamenty) w zamian za brak zaangażowania w trwającą wówczas wojnę domową oraz za nieopowiadanie się po żadnej ze stron konfliktu; Salihu jednak odmówił[7]. Do 2016 roku nie odwiedził Serbii, kiedy to został zaproszony jako honorowy gość na turniejach w Bujanovacu i w Kuršumliji[4][3]. Był także właścicielem jednego z czasopism o tematyce sportowej[4].

Serbska Federacja Bokserska kilkakrotnie oferowała mu emeryturę, jednak Salihu za każdym razem odmawiał z powodów politycznych[7]; jako obywatel Macedonii Północnej, korzysta z emerytury z tegoż kraju[4][3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ma rodzinę w Prisztinie oraz w Skopje, gdzie pracuje jego rodzeństwo[7]. Był w związku pozamałżeńskim, z którego urodziła się w Jagodinie córka Lidija Milosavljević[3]; wziął następnie ślub z inną kobietą[4].

Odniesienia w kulturze[edytuj | edytuj kod]

Azizowi Salihu zostały poświęcone dwie książki[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Aziz Salihu. olympedia.org. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Faton Polisi: Aziz Salihu: Populli më do shumë. koha.net, 2022-02-07. (alb.).
  3. ↑ a b c d e f Aziz Salihu në spital, vuan nga këto sëmundje. koha.net, 2016-06-27. (alb.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j Radomir Đurović: AZIZ SALIHU LEŽI U PRIŠTINSKOJ BOLNICI. infocentrala.rs, 2016-06-27. (serb.).
  5. ↑ a b Aziz Salihu e ka një hall të madh. ina-online.net, 2023-01-28. (alb.).
  6. ↑ OLYMPIC RESULTS. olympics.com. (ang.).
  7. ↑ a b c d e f g h i j k Aziz Salihu – zvezda Jugoslavije. vreme.com. (serb.).
  8. ↑ Eduard Hemar: Yugoslav Junior National Championships - 1971. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  9. ↑ Eduard Hemar: Yugoslav Junior National Championships - 1972. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  10. ↑ a b c d e Aziz Salihu. okscg.org.yu. [dostęp 2007-09-27]. (serb.).
  11. ↑ 23.European Championships - Cologne, FRG - May 5-12 1979. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  12. ↑ a b c d Aziz Salihu. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-03]. (ang.).
  13. ↑ 22.Olympic Games - Moscow, Soviet Union - July 19 - August 3 1980. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  14. ↑ Eduard Hemar: 34.Yugoslav National Championships - Borovo - May 14-18 1980. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  15. ↑ 19.Balkan Championships. Pula, Yugoslavia. October 1-4, 1981. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  16. ↑ 24.European Championships - Tampere, Finland - May 2-10 1981. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  17. ↑ 20.Balkan Championships. Bursa, Turkey. October 27-31, 1982. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  18. ↑ 21.Balkan Championships. Athens, Greece. November 27-30, 1983. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  19. ↑ 25.European Championships - Varna, Bulgaria - May 7-15 1983. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  20. ↑ 23.Olympic Games - Los Angeles, USA - July 28 - August 12 1984. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  21. ↑ Salihu Aziz. databaseolympics.com. [dostęp 2006-10-31]. (ang.).
  22. ↑ 26.European Championships. Sportcsarnok, Budapest, Hungary. May 25 - June 2, 1985. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  23. ↑ 4.World Championships. Sparks Convention Center, Reno, USA. May 8-18, 1986. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  24. ↑ 10.Mediterranean Games. Latakia, Syria. September 16-22, 1987. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  25. ↑ 5.World Cup. Pionir Hall, Belgrade, Yugoslavia. October 26-31, 1987. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  26. ↑ Balkan Championships. Pristina, Yugoslavia. June 25-28, 1987. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  27. ↑ 27.European Championships. Sports Palace, Turin, Italy. May 28 - June 7, 1987. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  28. ↑ 24.Olympic Games - Seoul, South Korea - September 17 - October 2 1988. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
  29. ↑ 28.European Championships. Peace and Friendship Stadium, Piraeus, Athens, Greece. May 29 - June 3, 1989. amateur-boxing.strefa.pl. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aziz_Salihu&oldid=73385223”