Przejdź do zawartości

B-4 (kanonierka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
B-4
Historia
Zamówiony dla  MW Rosji
Nazwa

K-17

 MW Rosji
Nazwa

B-4

Los okrętu

zatopiony przy wybrzeżu Krymu podczas sztormu

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

255 t

Długość

45,7 m

Szerokość

7,2 m

Zanurzenie

1,2 m

Napęd
maszyna parowa 100 KM
Prędkość

5 węzłów

Uzbrojenie
1 x 152 mm
Załoga

18 ludzi

Kanonierka "B-4" (ros. Канонерская лодка "Б-4") - rosyjski okręt wojenny Floty Czarnomorskiej

Okręt został zbudowany jako barka z własnym napędem parowym. W lutym 1917 r. została ona włączona w skład Flotylli Dunajskiej jako kanonierka o oznaczeniu "K-17". Na pocz. lipca tego roku opancerzono ją i uzbrojono w 1 działo 152 mm. Brała udział w końcowym okresie I wojny światowej. Działała w ujściu Dunaju, ubezpieczając wojska Frontu Rumuńskiego. 9 stycznia 1918 r. przeszła do Floty Czarnomorskiej. 18 stycznia tego roku opanowali ją zrewolucjonizowani marynarze. 28 marca w porcie w Odessie okręt przejęli Niemcy, zaś 24 listopada alianccy interwenci. W kwietniu 1919 r. alianci przekazali go Białym. Zaliczono go do Floty Czarnomorskiej Białych jako kanonierkę "B-4". W sierpniu tego roku wspierała ogniem artyleryjskim atak Symferopolskiego Oficerskiego Pułku Piechoty na Chersoń, który doprowadził do zajęcia miasta. Z okrętu został też wysadzony na brzeg niewielki oddział desantowy. Podczas ewakuacji wojsk adm. Piotra N. Wrangla została zatopiona w nocy z 14 na 15 listopada 1920 r. koło Eupatorii z powodu silnego sztormu.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]