BAE Systems Phoenix
|
||
 |
||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Wielka Brytania |
|
| Producent | BAE Systems | |
| Typ | UAV | |
| Konstrukcja | kewlar, włókna szklane, kompozyty | |
| Załoga | 0 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1986 | |
| Wycofanie ze służby | 31 marca 2008 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 1 x silnik dwusuwowy Weslake Aero Engines WAE 342 | |
| Moc | 19 kW | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 5,6 m | |
| Masa | ||
| Własna | 175 kg | |
| Użyteczna | 50 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 155 km/h | |
| Pułap | 2800 m | |
| Promień działania | 50 km | |
| Długotrwałość lotu | 5 h | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| Wielka Brytania | ||
BAE Systems Phoenix – taktyczny, bezzałogowy aparat latający (UAV – Unmanned Aerial Vehicle), przeznaczony do rozpoznawania celów dla artylerii, opracowany przez angielską firmę GEC Marconi (obecnie BAE Systems) na zlecenie brytyjskiego ministerstwa obrony na początku lat 80. XX wieku.
Spis treści
Historia[edytuj]
Na początku lat 80. XX wieku armia brytyjska ogłosiła zapotrzebowanie na bezzałogowy aparat latający będący elementem systemu BATES (Battlefield Artillery Targeting Engagement System) – nowego systemu lokalizacji i identyfikacji celów dla własnych jednostek artyleryjskich. Odpowiedzią firmy GEC Marconi był bezpilotowy samolot Phoenix. Oblot prototypu miał miejsce w 1986 roku, jednak system został przyjęty na uzbrojenie armii brytyjskiej dopiero na wiosnę 1999 roku. Tak długi okres, jaki upłynął od pierwszego startu aż do wejścia na uzbrojenie, związany był z dużymi problemami technicznymi projektu, który nie spełniał oczekiwanych wymagań.
Konstrukcja[edytuj]
Jest to dwubelkowy samolot z centralnie położonym kadłubem. Aparat zbudowany jest z kompozytów, kewlaru oraz włókien szklanych. Dwusuwowy silnik umieszczony jest w przedniej części kadłuba, napędzając drewniane, dwułopatowe śmigło ciągnące o stałym skoku. Pod kadłubem montowana jest gondola z aparaturą rozpoznawczą, w skład której wchodziła standardowa, stabilizowana dwuosiowo, głowica elektrooptyczna. BAE Systems TICM II (Thermal Imaging Common Module) kamera operująca w podczerwieni oraz kamera działająca w świetle dziennym. Phoenix startował z pneumatycznej lub hydraulicznej wyrzutni umieszczonej na samochodzie ciężarowym, lot wykonywany jest autonomicznie według wcześniej zaprogramowanej trasy z użyciem odbiornika GPS lub aparat może być sterowany ręcznie ze stanowiska kontroli umieszczonego na ziemi. Lądowanie następuje w wyznaczonej strefie przy użyciu spadochronu.
Służba[edytuj]
Pierwszą i jedyną jednostką, która wyposażona była w Phoenixy, był 32nd Regiment Royal Artillery. Aparat brał udział w operacjach prowadzonych w Kosowie w ramach międzynarodowych sił KFOR w 1999 roku oraz w operacji Iraqi Freedom podczas II wojny w Zatoce Perskiej. Podczas działań w Iraku utracono 23 Phoenixy. Łącznie wyprodukowano 198 aparatów. Z powodu dużej zawodności, problemów występujących podczas eksploatacji, problemów logistycznych (wyrzutnia nie może być transportowana samolotami C-130 ani podwieszana pod śmigłowce Chinook, z powodu swoich rozmiarów i ciężaru), rozpoczęto starania o pozyskanie nowego aparatu bezpilotowego w ramach programu Watchkeeper, następcą Phoenixa został Watchkeeper WK450, będący przerobionym według brytyjskich wymagań bezzałogowym samolotem Elbit Hermes 450.
Bibliografia[edytuj]
- Piotr Abraszek. Watchkeeper-BSL dla wojsk lądowych Wielkiej Brytanii. „Nowa Technika Wojskowa”. 2, s. 70-72, 2009. ISSN 1230-1655.
- Igor Witkowski. Zachodnie bezzałogowe statki powietrzne cz. II. „Nowa Technika Wojskowa”. 6, s. 16-19, 1993. ISSN 1230-1655.
|
|||||||||||||||||||||||
