Bajomyszka południowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bajomyszka południowa
Baiomys musculus[1]
(Merriam, 1892)
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

nowiki

Plemię

Baiomyini

Rodzaj

bajomyszka

Gatunek

bajomyszka południowa

Synonimy
Podgatunki
  • B. m. musculus (Merriam, 1892)
  • B. m. brunneus (J.A. Allen & F.M. Chapman, 1897)
  • B. m. grisescens E.A. Goldman, 1932[6]
  • B. m. handleyi Packard, 1958[7]
  • B. m. infernatis Hooper, 1952[8]
  • B. m. nigrescens (Osgood, 1904)
  • B. m. pallidus Russell, 1952[9]
  • B. m. pullus Packard, 1958[10]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[11]

Systematyka w Wikispecies

Bajomyszka południowa[12] (Baiomys musculus) – gatunek ssaka z podrodziny nowików (Neotominae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Bajomyszka południowa występuje w Ameryce Środkowej zamieszkując w zależności od podgatunku[13]:

  • B. musculus musculus – południowe Nayarit, zachodnie i środkowe Jalisco, Colima i Michoacán (zachodnio-środkowy Meksyk).
  • B. musculus brunneus – południowo-wschodnie Puebla i środkowy Veracruz ( środkowo-wschodni Meksyk).
  • B. musculus grisescens – od południowo-środkowej Gwatemali na południowy wschód do południowo-zachodniego Hondurasu.
  • B. musculus handleyi – znany tylko z miejsca typowego w zachodniej Gwatemali.
  • B. musculus infernatis – południowo-środkowe Puebla i północna Oaxaca (środkowy Meksyk).
  • B. musculus nigrescens – Chiapas (południowy Meksyk), południowa Gwatemala i Salwador.
  • B. musculus pallidus – Guerrero, Morelos, południowo-zachodnia Puebla i Oaxaca (południowo-zachodni Meksyk).
  • B. musculus pullus – północno-zachodni kraniec Nikaragui.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1892 roku amerykański zoolog Clinton Hart Merriam nadając mu nazwę Sitomys musculus[2]. Holotyp pochodził z miasta Colima, w stanie Colima, w Meksyku[14].

Odnotowano podział genetyczny B. musculus odpowiadający regionom przybrzeżnym Michoacán, przy czym reprezentowane mogą być dwa gatunki, co sugeruje konieczność przeprowadzenia dodatkowych badań[13]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają osiem podgatunków[13].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Baiomys: gr. βαιος baios „niewielki, maleńki”; μυς mus, μυoς muos „mysz”[15].
  • musculus: łac. musculus „myszka”, od mus, muris „mysz”; przyrostek zdrabniający -ulus[16].
  • brunneus: nowołac. brunneus „brązowy”, od średniowiecznołac. brunius „brązowy”[16].
  • grisescens: nowołac. griscescens, griscescentis „szarawy”, od średniowiecznołac. griseum „szary”[16].
  • handleyi: dr Charles Overton Handley, Jr. (1924–2000), amerykański zoolog, specjalizujący się w nietoperzach, kolekcjoner z tropikalnej Ameryki[17][16].
  • infernatis: łac. infernus „z dolnych regionów”[18].
  • nigrescens: łac. nigrescens, nigrescentis „czarniawy”, od nigrescere „stać się czarnym”, od niger „czarny”[16].
  • pallidus: łac. pallidus „blady, ziemisty”, od pallere „być bladym”[16].
  • pullus: łac. pullus „ciemnego koloru, czarniawy, mroczny”[16].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 65–79 mm, długość ogona 35–56 mm, długość ucha 9–12 mm, długość tylnej stopy 14–17 mm; masa ciała 6–10 g[19].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten występuje na obszarach lasów tropikalnych, suchy scrub i zarośla[11].

Aktywne w ciągu dnia lub wczesnym wieczorem. Ich obecność wskazują często obgryzione trawy i zielsko oraz zielone odchody. Podziemne nory są przez nie wykorzystywane w trawiastych terenach, w bardziej otwartych, suchych terenach chronią je skały. W chiapas jego dieta składa się w 50% z owadów, 25% nasion (w tym nasiona roślin z rodziny psiankowatych (Solanaceae)) i 25% z roślin zielnych. Jedno znalezione pod puchowcem pięciopręcikowym gniazdo było zbudowane z dokładnie przemielonego materiału roślinnego. B. musculus wydają się być gatunkiem społecznym i żyją w jednym gnieździe wspólnie[11]. Rozród trwa cały rok. W miocie może być od 1 do 4 młodych (średnio 2,9)[11]

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Bajomyszki południowe są powszechne. Szczególnie obficie występują na pastwiskach oraz terenach uprawnych[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Baiomys musculus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b C.H. Merriam. Descriptions of nine new mammals collected by E. W. Nelson in the states of Colima and Jalisco, Mexico. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 7, s. 170, 1892. (ang.). 
  3. ↑ J.A. Allen & F.M. Chapman. On a collection of mammals from Jalapa and Las Vigas, State of Vera Cruz, Mexico. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 9 (13), s. 203, 1897. (ang.). 
  4. ↑ W.H. Osgood. Thirty new mice of the genus Peromyscus from Mexico and Guatemala. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 17, s. 76, 1904. (ang.). 
  5. ↑ G.G. Goodwin. A new pygmy mouse of the genus Baiomys from Oaxaca, Mexico. „American Museum novitates”. 1929, s. 1, 1959. (ang.). 
  6. ↑ E.A. Goldman. Two new mammals from Honduras. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 45, s. 121, 1932. (ang.). 
  7. ↑ Packard 1958 ↓, s. 399.
  8. ↑ E.T. Hooper. Notes on the pygmy mouse (Baiomys), with description of a new subspecies from México. „Journal of Mammalogy”. 33 (1), s. 96, 1952. DOI: 10.2307/1375648. (ang.). 
  9. ↑ R.J. Russell, Jr.. A new subspecies of pygmy mouse, Baiomys musculus from Morelos, Mexico. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 65, s. 21, 1952. (ang.). 
  10. ↑ Packard 1958 ↓, s. 401.
  11. ↑ a b c d e F. Reid & E. Vázquez, Baiomys musculus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-12-08] (ang.).
  12. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 240. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  13. ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 370. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  14. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Baiomys musculus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-08].
  15. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 131, 1904. (ang.). 
  16. ↑ a b c d e f g The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  17. ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 176. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  18. ↑ R.W. Brown: Composition of scientific words; a manual of methods and a lexicon of materials for the practice of logotechnics. Washington: Published by the author, 1954, s. 438. (ang.).
  19. ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 365. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bajomyszka_południowa&oldid=73154297”