Bakuryński
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bakuryński – polski[1] herb szlachecki, pieczętowała się nim rodzina wylegitymowana przez władze carskie w XIX wieku na ziemiach zaboru rosyjskiego[2].
Blazonowanie[edytuj | edytuj kod]
Tarcza dzielona w krzyż. W polu I, srebrnym, krzyż kawalerski czerwony. W polu II, błękitnym, korona złota. W polu III, czerwonym, podkowa srebrna. W polu IV, złotym, serce czerwone przeszyte strzałą na opak w skos lewy i szablą na opak w skos. W klejnocie trzy pióra strusie. Labry: z prawej błękitne, podbite złotem, z lewej czerwone, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Z 1609 roku pochodzi wzmianka o Mikołaju Bakuryńskim[2].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Bakuryński.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Według Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- ↑ a b Obszczij gerbownik (język rosyjski)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Herbarz polski, Tadeusz Gajl, Gdańsk 2007, ISBN 978-83-60597-10-1
A
B
C – F
G – J
K
L – M
N – P
R – Ś
T – Ż
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |