Bardeleben
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bardeleben – polski herb szlachecki z indygenatu.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu czerwonym topór w skos o toporzysku złotym i ostrzu srebrnym, pod którym takaż róża.
Klejnot: Ogon pawi na którego skrajnych piórach z prawej godło, z lewej godło w lewo.
Labry czerwone, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Zatwierdzony indygenatem dla Jana Krzysztofa Bardeleben w 1768 roku[1].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Bardeleben.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897.brak strony w książce T.2 str.14
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.brak strony w książce
A
B
C – F
G – J
K
L – M
N – P
R – Ś
T – Ż
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |
Ukryta kategoria: