Przejdź do zawartości

Bartłomiej Nataniel Wąsowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bartłomiej Nataniel Wąsowski
Data urodzenia

24 sierpnia 1617

Data i miejsce śmierci

4 października 1687
Poznań

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

jezuici

Bartłomiej Nataniel Wąsowski (ur. 24 sierpnia 1617, zm. 4 października 1687 w Poznaniu) – polski ksiądz jezuita, teolog, architekt, profesor i rektor kolegiów jezuickich, prowincjał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na Kujawach. 29 sierpnia 1634 wstąpił do zakonu Jezuitów w Krakowie. W 1640 uzyskał stopień magistra na Uniwersytecie Krakowskim. W latach 1640–1642 uczył w Kolegium Jezuitów w Bydgoszczy: gramatyki (1640-1641) i syntaksy (1641-1642). Prawdopodobnie w latach 1648-1649 uczył także w kolegium bydgoskim poezji.

Od 1649 do 1650 był profesorem retoryki i poetyki w Gdańsku, ucząc m.in. Mikołaja i Zygmunta Grudzińskich. Lata 1650-1656 spędził poza krajem, podróżując po Europie Zachodniej. Zwiedził m.in. Austrię, Francję, Hiszpanię, Włochy, Holandię i Belgię. Swoją podróż opisał w rękopisie Europea Peregrinatio.

W latach 1657–1661 był rektorem Kolegium Jezuitów w Bydgoszczy. Następnie do 1671 przebywał jako misjonarz na dworze Aleksandra Michała Lubomirskiego. Kolejne lata spędził jako rektor kościoła św. Jana w Jarosławiu (1671-1674). Założył tam studium matematyczne oraz planował otwarcie szkoły rycerskiej. W 1674 ufortyfikował otoczenie kolegium jezuickiego w Jarosławiu. W tym mieście pozostał do 1675 r., pełniąc od 1674 funkcję instruktora III probacji.

Lata 1675-1678 spędził w Poznaniu, gdzie był rektorem kolegium oraz kontynuatorem budowy kościoła jezuickiego. W 1678 wystarał się o przywilej erekcyjny na Akademię w Poznaniu. Od 6 sierpnia 1678 do 1682 był prowincjałem zakonu. Wznowił wtedy studia matematyczne w Jarosławiu oraz dbał o należyty poziom szkolnictwa jezuickiego. W 1682 przybył do Bydgoszczy, gdzie przez rok był rektorem kolegium i prefektem budowy. Ostatnie lata życia spędził w Poznaniu, ponownie jako rektor (1683-1686).

Był człowiekiem wszechstronnie wykształconym, władał wieloma językami. Interesował się architekturą i sztuką, był dobrym teologiem. Opublikował m.in. księgi teologiczne i opracowania z zakresu ascezy.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • 1650-1655: Europea peregrinatio
  • sztuka Ludi saeculares Apollinis et Temporis (wyst. 1674)
  • 1678 traktat architektoniczny Callitectonicorum seu de pulchro architecturae sacrae et civilis compendio collectorum
  • 1685 traktat teologiczny Apparatus sacerdotum
  • 1687 traktat ascetyczny Podniety nabożeństwa zakonnego

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom VI. Bydgoszcz 2000. ISBN 83-85327-58-4, str. 114-115

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]