Basil van Rooyen
 Basil van Rooyen po wyścigu w Południowej Afryce | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 kwietnia 1939 |
| Data śmierci |
14 września 2023 |
Basil van Rooyen (ur. 19 kwietnia 1939 w Johannesburgu, zm. 14 września 2023[1]) – południowoafrykański kierowca wyścigowy. Uczestniczył w dwóch Grand Prix Formuły 1 wystawiając prywatnego Coopera i McLarena, ale nie ukończył żadnego z nich. Obecnie zajmuje się wynalazkami.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Początkowo van Rooyen był inżynierem i motocyklistą[2]. W 1963 roku pokonał w wyścigu Lotusem Cortiną mistrza BSCC i ETCC, Johna Whitmore'a, ścigającego się identycznym samochodem[3]. Następnie Fordami Mustangami i Alfami Romeo GTA brał udział w wyścigach samochodów turystycznych w RPA, w których często dominował[3].
W 1968 roku do van Rooyena zadzwonił John Love z ofertą udostępnienia Coopera T79 na Grand Prix RPA, ponieważ Love kupił Brabhama BT20[4]. Inni kierowcy wprawdzie nie chcieli dopuścić van Rooyena do startu, ale Południowoafrykańczyk ostatecznie wziął udział w Grand Prix[4]. W kwalifikacjach ścigający się z numerem 25 van Rooyen zajął dwudzieste miejsce[5]. Na 23 okrążeniu w Cooperze van Rooyena uszkodzeniu uległa uszczelka pod głowicą i musiał wycofać się z wyścigu[4].
Mając wsparcie STP van Rooyen zakupił od Brabhama model BT24 i w 1968 roku zadebiutował w Południowoafrykańskich Mistrzostwach Formuły 1[4]. Uzyskując w nich dobre wyniki, namówił Bruce'a McLarena do odsprzedania mu McLarena M7A, którego wystawił w Grand Prix RPA 1969[4]. W kwalifikacjach uzyskał dziewiąty czas[6]. Na skutek problemów z hamulcami na 13 okrążeniu van Rooyen tego wyścigu nie ukończył[7].
W tym samym czasie otrzymał od Kena Tyrrella propozycję jazdy w zespole Tyrrell[4]. Jednakże podczas testów opon na torze Kyalami uszkodzeniu uległo jedno z kół i Południowoafrykańczyk miał wypadek: jego samochód wpadł w bariery i przeleciał ponad 90 metrów[4]. Ostatecznie van Rooyen nigdy nie został kierowcą Tyrrella.
Po wypadku van Rooyen powrócił do wyścigów samochodami turystycznymi w RPA[4]. Jednocześnie prowadził firmę Superperformance, oferującą akcesoria motoryzacyjne i usługi tuningowe[4]. W 1973 roku sprzedał tę firmę i wycofał się z wyścigów[3][4]. Następnie do 1985 roku prowadził firmę produkującą opakowania[4]. Do wyścigów wrócił w 1975 roku, biorąc przez kilka lat udział w Formule Atlantic[3]. W 1987 roku z żoną i dwoma synami wyemigrował do Australii[2][4]. W 2005 roku przeszedł na emeryturę, po czym opatentował urządzenie do czyszczenia basenu "Twister", maszynę do masażu głowy "HeeBeeGeeBee" oraz rower z długimi korbami[4].
Wyniki w Formule 1[edytuj | edytuj kod]
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Rok | Zespół | Samochód | Silnik | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Msc. | Pkt. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1968 | John Love | Cooper T79 | Climax R4 | ZAF NU |
ESP | MCO | BEL | NLD | FRA | GBR | DEU | ITA | CND | USA | MEX | – | 0 |
| 1969 | Team Lawson | McLaren M7A | Ford Cosworth DFV V8 | ZAF NU |
ESP | MCO | NLD | FRA | GBR | DEU | ITA | CND | USA | MEX | – | 0 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Basil van Rooyen
- ↑ a b Basil van Rooyen. oldracingcars.com. [dostęp 2011-04-07]. (ang.).
- ↑ a b c d van Rooyen, Basil. autocoursegpa.com. [dostęp 2011-04-07]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Basil van Rooyen. „F1 Racing”, s. 26, listopad 2010. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032.
- ↑ South African Grand Prix 1968 - Wyniki kwalifikacji. f1wm.pl. [dostęp 2011-04-07]. (pol.).
- ↑ South African Grand Prix 1969 - Wyniki kwalifikacji. f1wm.pl. [dostęp 2011-04-07]. (pol.).
- ↑ South African Grand Prix 1969 - Rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2011-04-07]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wywiad z Basilem van Rooyenem. oldracingcars.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-21)]. (ang.)