Batik
Batik – technika malarska polegająca na nakładaniu wosku i kąpieli tkaniny w barwniku, który farbuje jedynie miejsca niepokryte warstwą wosku. Dla uzyskania specjalnych efektów proces woskowania i farbowania można powtarzać wielokrotnie.
Wzory na tkaninie, najczęściej bawełnianej, uzyskuje się przez pokrywanie płótna gorącym woskiem. Używa się do tego pędzla, patyczka, szpatułki i tjantingu (przyrządu do malowania na tkaninach). Następnie tkaninę zanurza się w zimnej kąpieli barwiącej. Miejsca pokryte woskiem pozostają niezabarwione. Po wysuszeniu można nałożyć kolejną woskową fazę wzoru i ponownie barwić w ciemniejszym barwniku. Czynność tę powtarza się wielokrotnie. Po wykonaniu projektowanego wzoru tkaninę prasuje się przez biały papier. Batik to technika wykonywana przez pokolenia, najbardziej popularna w Malezji i Indonezji i innych krajach Azji, gdzie najczęściej do formowania pozycji batiku używa się skór zwierzęcych.
W roku 2009 indonezyjski batik został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO[1].
Technologią farbiarstwa tkanin zajmowało się Stowarzyszenie Warsztaty Krakowskie w I połowie XX wieku. Antoni Buszek prowadził w Krakowie pracownię batiku zatrudniając dziewczęta z podkrakowskich miejscowości, które potem prowadziły indywidualną działalność artystyczną[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Intangible Heritage Home - intangible heritage - Culture Sector - UNESCO, www.unesco.org [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ Szczerski 1998 ↓, s. 139.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Małecki: Kraków przed stu laty. Głos w dyskusji - Andrzej Szczerski. Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, 1998.