Bawół domowy
| Bawół domowy | |
| Bubalus bubalis | |
| Linnaeus, 1758 | |
.jpg) |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Gromada | ssaki |
| Rząd | parzystokopytne |
| Rodzina | krętorogie |
| Podrodzina | Bovinae |
| Plemię | Bovini |
| Rodzaj | Bubalus |
| Gatunek | bawół indyjski f. bawół domowy |
Bawół domowy (Bubalus bubalis[1]) – ssak krętorogi zaliczany do bydła, udomowiona forma bawołu indyjskiego (arni).
Hodowany powszechnie w południowo-wschodniej Azji, a także w północnej Afryce, na Bliskim Wschodzie, w Ameryce Środkowej i Południowej, Australii, a nawet na południu Europy.
Udomowienie nastąpiło prawdopodobnie 4 000-3 000 lat p.n.e..
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Bawół domowy został opisany przez Linneusza w 1758 pod nazwą Bubalus bubalis, a b. indyjski – w 1872 (Kerr) jako Bubalus arnee. Naukowa nazwa b. domowego to Bubalus arnee f. bubalis (udomowiona forma b. indyjskiego). Nazwa Bubalus bubalis została jednak przyjęta jako powszechnie stosowana[1].
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 2,2-3,0 m, ogona 60-100cm; wysokość w kłębie do 180 cm. Masa ciała 600-1000kg. Budowa bardzo krępa, szczególnie masywna w kłębie, nogi silne, zakończone szerokimi racicami. Rogi potężne, zwłaszcza u samców. Są zagięte w jednej płaszczyźnie ku tyłowi. Odchodzą od czaszki bez żadnego zgrubienia czołowego. Ciało jest pokryte rzadkimi, sztywnymi włosami, które nie dają żadnej osłony cieplnej. Bardzo szerokie i znacznie rozstawione racice są ważnym przystosowaniem do życia w bagniskach, na mokradłach i na przybrzeżnych płyciznach.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie występował w Indiach i Azji południowo-wschodniej. Stamtąd w czasach historycznych został sprowadzony do południowej Europy.
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Wybiera tereny bagniste z bogatą roślinnością.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Nazwa uznana decyzją Międzynarodowej Komisji Nomenklatury Zoologicznej, 2003 (zob. Zasady tworzenia nazw systematycznych#Wyjątki)
