Bawół domowy

Bawół domowy
Bubalus bubalis
Linnaeus, 1758
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Gromada	ssaki
Rząd	parzystokopytne
Rodzina	krętorogie
Podrodzina	Bovinae
Plemię	Bovini
Rodzaj	Bubalus
Gatunek	bawół indyjski f. bawół domowy
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Bawół domowy (Bubalus bubalis) – ssak krętorogi zaliczany do bydła, udomowiona forma bawołu indyjskiego (arni).

Hodowany powszechnie w południowo-wschodniej Azji, a także w północnej Afryce, na Bliskim Wschodzie, w Ameryce Środkowej i Południowej, Australii, a nawet na południu Europy.

Udomowienie nastąpiło prawdopodobnie 4 000-3 000 lat p.n.e..

Systematyka

Bawół domowy został opisany przez Linneusza w 1758 pod nazwą Bubalus bubalis, a b. indyjski – w 1872 (Kerr) jako Bubalus arnee. Naukowa nazwa b. domowego to Bubalus arnee f. bubalis (udomowiona forma b. indyjskiego). Nazwa Bubalus bubalis została jednak przyjęta jako powszechnie stosowana.

Wygląd

Długość ciała 2,2-3,0 m, ogona 60-100cm; wysokość w kłębie do 180 cm. Masa ciała 600-1000kg. Budowa bardzo krępa, szczególnie masywna w kłębie, nogi silne, zakończone szerokimi racicami. Rogi potężne, zwłaszcza u samców. Są zagięte w jednej płaszczyźnie ku tyłowi. Odchodzą od czaszki bez żadnego zgrubienia czołowego. Ciało jest pokryte rzadkimi, sztywnymi włosami, które nie dają żadnej osłony cieplnej. Bardzo szerokie i znacznie rozstawione racice są ważnym przystosowaniem do życia w bagniskach, na mokradłach i na przybrzeżnych płyciznach.

Występowanie

Pierwotnie występował w Indiach i Azji południowo-wschodniej. Stamtąd w czasach historycznych został sprowadzony do południowej Europy.

Środowisko

Wybiera tereny bagniste z bogatą roślinnością.

Zobacz też

• mozzarella