Wojna bawarska (1459–1463)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Bawarska wojna (1459-1463))

Wojna bawarska (1459 – 1463) – wojna pomiędzy Albrechtem Achillesem – elektorem Brandenburgii z dynastii Hohenzollernów a Ludwikiem IX Bogatym – władcą Bawarii z dynastii Wittelsbachów.

Albrecht Achilles

Przyczyny[edytuj | edytuj kod]

U przyczyn wojny legły dążenia dwóch władców do opanowania terytoriów nad Dunajem i wokół Norymbergi, należących do Wittelsbachów: Ingolstadt i Neuburg an der Donau oraz Hohenzollernów: Bayreuth i Ansbach. Albrecht Achilles zamierzał rozszerzyć właściwość terytorialną swojego sądu książęcego. Przyświecała mu również idea odtworzenia księstwa frankońskiego, znanego z wczesnego średniowiecza.

Albrecht Achilles uzyskał poparcie cesarza Fryderyka III. Ludwik Bogaty został uznany za „burzyciela pokoju” (miru królewskiego). Niechęć cesarza wzbudzała również ekspansywność Ludwika, który zamierzał podporządkować sobie okoliczne miasta.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

W konflikt między Albrechtem Achillesem a Ludwikiem zostało wciągnięte biskupstwo Eichstätt. Obszar tego księstwa biskupiego leżał bowiem pomiędzy Ansbach a Ingolstadt. Zaś biskupi Rudolf II von Scherenberg z Würzburga oraz Filip von Henneberg z Bambergu trzymali stronę Ludwika Bogatego. Po nieudanej próbie rozejmu ze strony biskupa Johanna von Eych z Eichstätt, Ludwik najechał i złupił tereny biskupstwa. Następnie w 1460 zawarto ugodę w Roth.

W lipcu 1461 wojna wybuchła na nowo. Po stronie Albrechta jako przedstawiciela cesarza – stanęli jego brat Fryderyk Żelazny, margrabia Karol badeński (Karl von Baden), Ulryk V Wirtemberski, Wilhelm III książę Saksonii z dynastii Wettynów, a także Ludwik II landgraf Hesji. Ludwika Bogatego poparli Fryderyk Wittelsbach oraz Otto Wittelsbach. W spór wmieszał się również Jerzy z Podiebradów.

Wojna nałożyła się na szerszy konflikt między cesarzem Fryderykiem III a Albrechtem VI Habsburgiem. Wojska przeciwników starły się dlatego pod Seckenheim, a potem (19 lipca 1462) pod Giengen (Giengen an der Brenz). Pierwsza bitwa zakończyła się wygraną cesarza a druga zwycięstwem Ludwika Bogatego. Wreszcie 23 sierpnia 1462 zawarto w Norymberdze rozejm, a następnie pokój w Pradze w 1463 r.

Cesarz Fryderyk III

Skutki[edytuj | edytuj kod]

Wojna pogłębiła rozbicie południowej części Niemiec i utrwaliła kruchą równowagę między książętami. Osłabiła pozycję wolnych miast, które były łupione przez wojska obydwu stron. Przyniosła również zniszczenia terenów naddunajskich przez czeskich husytów pod wodzą Jerzego z Podiebradów. Cesarzowi i Albrechtowi Achillesowi nie udało się pokonać Ludwika Bogatego, ponieważ ten ostatni dzięki posiadanym dochodom mógł formować liczną i sprawną armię.