Przejdź do zawartości

Benedykt Beniamin Morykoni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Benedykt Beniamin Morykoni
Ilustracja
portret z około 1786 roku
Herb
Morykoni
Rodzina

Morykoni

Data śmierci

1812

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Benedykt Beniamin Morykoni (Morykoni Pucini, Moriconi) herbu własnego, (zm. 1812) – członek Rady Narodowej Litewskiej w 1794 roku[1], pisarz wielki litewski w 1777 roku, szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1771 roku[2], poseł na sejmy, starosta piński.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego i poseł na sejm 1776 roku z powiatu wiłkomierskiego[3]. Członek Departamentu Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej w 1777 roku[4]. Poseł na sejm 1780 roku z powiatu wiłkomierskiego[5]. Poseł powiatu wiłkomierskiego na sejm 1784 roku[6].

Był konsyliarzem powiatu wiłkomierskiego w konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w konfederacji targowickiej[7], delegowany w 1792 roku przez konfederację generalną jako komisarz do komisji skarbu Wielkiego Księstwa Litewskiego[8]. Członek sprzysiężenia na Litwie, przygotowującego wybuch powstania kościuszkowskiego. Członek Rady Najwyższej Rządowej Litewskiej. W 1794 roku był członkiem Deputacji Tajnej[9]. Kierownik Wydziału Żywności Deputacji Centralnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w powstaniu kościuszkowskim w 1794 roku[10].

W 1786 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1777 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leonid Żytkowicz, Litwa i Korona w r. 1794, w: Ateneum Wileńskie, rocznik XII, wilno 1937, s. 544.
  2. AGAD, Metryka Koronna, Księgi Sigillat, 32, k. 148 v.
  3. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
  4. Kolęda warszawska na rok 1777, Warszawa 1777, [b.n.s]
  5. Dyaryusz Seymu Ordyngo [!] Warszawskiego Roku 1780 Dnia 2go Pazdziernika Zaczętego, z Wyrażeniem Posłow, Sessyi, Projektow, Mow, &c., Grodno 1780, s. 4.
  6. Dyaryusz Seymu Wolnego Ordynaryinego Grodzienskiego Szescioniedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXXIV. Dnia 4. Miesiąca Pazdziernika Oprawującego Się. Warszawa 1785, s. 2.
  7. Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 40 + dod., s. 347.
  8. Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 137.
  9. Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 135
  10. Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 139.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008
  • Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994