Benjamin Hornigold
| Data urodzenia |
nieznana |
|---|---|
| Data śmierci |
1719 |
| Zawód, zajęcie |
pirat, łowca piratów |
Benjamin Hornigold (zm. 1719) – angielski żeglarz, pirat oraz łowca piratów.
Hornigold rozpoczął swoją piracką działalność ok. 1713, napadając na statki kupieckie w rejonie Bahamów. Był współtwórcą tzw. Republiki Piratów w Nassau i jedną z najważniejszych postaci tzw. Złotej Ery Piratów. Jego podwładnym, a później towarzyszem, był Edward Teach.
Dowodził flotą kilku okrętów i ponad trzystu ludźmi załogi. W 1718 skorzystał z prawa do amnestii królewskiej i dołączył do grona łowców piratów. Zginął najprawdopodobniej w 1719 u wybrzeży Nowej Hiszpanii, kiedy jego okręt rozbił się o rafę podczas sztormu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pirat[edytuj | edytuj kod]
Zachowało się niewiele informacji nt. jego młodości, podobnież ustalenie dokładnej chronologii jego działalności nastręcza trudności[1]. Pochodził z Anglii, być może z okolic Norfolku[2]. Najpewniej służył jako korsarz podczas Wojny królowej Anny i nie zaakceptował faktu zawarcia pokoju w 1713[2][3][2]. Początkowo działał w rejonie Jamajki[4]. Na przełomie 1713 i 1714 (lub później[4]) wspólnie z grupą towarzyszy, m.in. Danielem Stillwellem, Johnem Cockramem i Johnem Westem, zorganizował niewielką flotyllę slupów i jednostek typu periagua i zaczął napadać na okręty kupieckie u wybrzeży New Providence[5]. W leżącym na tej wyspie Nassau wraz z towarzyszami zorganizował centrum autonomicznego mikropaństewka, w historiografii określanego jako Republika Piratów[6].
W owym czasie Hornigold był kapitanem okrętu Marianne (lub Mary[4]). Później przejął on kontrolę nad trzydziestodziałowym slupem Ranger, najsilniejszą wówczas jednostką w akwenie[2]. W toku swojej działalności dowodził wieloma innymi okrętami, m.in. slupami Happy Return (który był jego pierwszym okrętem), Benjamin i Adventure[4].
Jednym z najbliższych jego wspólników był Edward „Czarnobrody” Teach[2] – ten dołączył do załogi Hornigolda w 1716[3]. Hornigold, zdobywszy okręt Ranger, przekazał Teachowi dowodzenie nad poprzednią jednostką. Wiosną 1717 wspólnie splądrowali kolejno trzy okręty kupieckie[2]. Hornigold i Teach należeli do najważniejszych piratów New Providence, obok Henry’ego Jenningsa i Josiaha Burgessa[4].
W tym okresie flotylla Hornigolda liczyła pięć uzbrojonych statków i około 350 osób załogi[2]. W kwietniu 1717 piraci zdobyli kilka kolejnych okrętów kupieckich, a także zdołali umknąć przed pościgiem wojennego HMS Winchelsea[1].
Unikał napadania na jednostki pływające pod brytyjską banderą, być może po to, by móc przedstawiać się jako korsarz, a nie pirat[2][4]. Podejście to nie podobało się załodze, której członkowie przegłosowali w maju 1717 odsunięcie go od dowodzenia i obsadzili na tej pozycji Samuela Bellamy’ego. Hornigoldowi pozostawiono jeden ze zdobycznych statków[4], wraz z garstką ludzi, którzy pozostali lojalni – jednym z nich był Teach[7] (według niektórych opracowań zdarzenia te miały miejsce w 1716[1][2]). Pod koniec 1717 w Nassau piraci poznali Stede’a Bonneta, który leczył rany po jednej z bitew morskich – Teach przejął dowodzenie nad okrętem Bonneta i odłączył się od floty Hornigolda[4][7] – według niektórych opracowań Hornigold przez pewien czas żeglował wraz z Czarnobrodym i Bonnetem, towarzysząc im jeszcze przy zdobywaniu okrętu Concorde, co jednak jest sprawą dyskusyjną, podobnie jak dokładna chronologia wydarzeń lat 1716-1718[1][8].
Łowca piratów[edytuj | edytuj kod]
Hornigold kontynuował swoją działalność do grudnia 1717, kiedy otrzymał informację nt. królewskiej amnestii dla piratów[4]. W styczniu 1718 popłynął do Jamajki i tam otrzymał ułaskawienie (według niektórych opracowań miało to miejsce kilka miesięcy później w Nassau[3][4]). Niedługo później znalazł zajęcie jako łowca piratów na usługach gubernatora Bahamów Woodesa Rogersa[6][4].
Na rozkaz Rogersa Hornigold ścigał swoich dawnych towarzyszy, pojmując m.in. Nicholasa Woodalla[9] i Johna Augera[4]. W 1719 gubernator wyznaczył go do patrolowania lokalnych szlaków handlowych – w trakcie tego zadania okręt Hornigolda natrafił między New Providence a Nową Hiszpanią na sztorm i rozbił się o rafę[9][2]. W toku tych wydarzeń łowca piratów najprawdopodobniej zginął[4] – według niektórych opracowań zmarł na bezludnej wyspie[3].
W kulturze[edytuj | edytuj kod]
Postać Hornigolda pojawia się w miniserialu Czarnobrody (2006), w jego postać wciela się tam Stacy Keach[10]. Jest jedną z niegrywalnych postaci w grze Assassin's Creed IV: Black Flag[11]. W serialu Piraci jest postacią drugoplanową, graną przez Patricka Lystera[12]. W 2021 na platformie Netflix udostępniono serial Zaginione królestwo piratów, w którym rola pirata przypadła Samowi Callisowi[13].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David Fictum, The Firsts of Blackbeard: Exploring Edward Thatch's Early Days as a Pirate [online], Colonies, Ships, and Pirates, 2015 [dostęp 2017-07-17] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j August Konstam, Blackbeard: America's Most Notorious Pirate, John Wiley & Sons, 2006, s. 61-69, 231-232, ISBN 0-471-75885-X (ang.).
- ↑ a b c d Mark Cartwright, Benjamin Hornigold [online], World History Encyclopedia, 2021 [dostęp 2023-10-08] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Cindy Vallar, Benjamin Hornigold [online], Pirates and Privateers. The History of Maritime Piracy [dostęp 2023-10-08] (ang.).
- ↑ David Fictum, "The Strongest Man Carries the Day," Life in New Providence, 1716-1717 [online], Colonies, Ships, and Pirates, 2015 [dostęp 2017-08-04] (ang.).
- ↑ a b Colin Woodard, The Republic of Pirates, Harcourt, Inc, 2008, s. 88–89, 231–6, 284–86, ISBN 978-0-15-603462-3 (ang.).
- ↑ a b Lindley S. Butler, Pirates, privateers & rebel raiders of the Carolina coast, Chapel Hill, NC: Univ. of North Carolina Press, 2000, s. 25-50, ISBN 978-0-8078-4863-0 [dostęp 2023-05-29] (ang.).
- ↑ Bonnet meets Edward Thatch, [w:] Jeremy Moss, The Life and Tryals of the Gentleman Pirate, Major Stede Bonnet, e-book, Virginia Beach: Koehler Books, 2020, ISBN 978-1-64663-150-6 (ang.).
- ↑ a b Charles Johnson, The history of the pyrates: containing the lives of Captain Mission. Captain Bowen. Captain Kidd ... and their several crews, Londyn: T. Woodward, 1724, s. 336, 342, 352, 366-370 (ang.).
- ↑ Laura Fries, Blackbeard [online], Variety, 2006 [dostęp 2018-07-17] (ang.).
- ↑ Colin Moriarty, Examining the History Behind Assassin's Creed IV: Black Flag [online], IGN, 2013 [dostęp 2018-07-17].
- ↑ Jethro Nededog, 'Black Sails' Star Toby Stephens Talks Flint's Gay Romance: 'He Became Himself' [online], The Wrap, 2015 [dostęp 2018-07-17] (ang.).
- ↑ The Lost Pirate Kingdom [online], imdb, 2021 [dostęp 2021-03-31] (ang.).