Bent Lorentzen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bent Lorentzen
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1935
Stenvad

Pochodzenie

duńskie

Data i miejsce śmierci

3 października 2018
Kopenhaga

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor

Bent Lorentzen (ur. 11 lutego 1935 w Stenvad[1][2], zm. 3 października 2018[3] w Kopenhadze) – duński kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczył się na Uniwersytecie w Aarhus u Knuda Jeppesena oraz w Królewskim Duńskim Konserwatorium Muzycznym u Vagna Holmboego, Jørgena Jersilda i Finna Høffdinga[1]. W latach 1967–1968 pracował w studio muzyki elektronicznej w Sztokholmie[1][2]. Od 1962 do 1971 roku był wykładowcą teorii w konserwatorium w Aarhus[1][2]. W 1970 roku otrzymał Prix Italia[1][2]. W 1984 roku zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. Kazimierza Serockiego za utwór Paradiesvogel[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Początkowo uprawiał ortodoksyjny serializm, pod wpływem doświadczeń z muzyką elektroniczną przekształcony w serializm barw dźwiękowych[2]. Posługiwał się notacją graficzną[2]. W warstwie kolorystycznej czerpał z dorobku polskiej szkoły kompozytorskiej, przede wszystkim Witolda Lutosławskiego[2]. Pod wpływem wizyty w Brazylii w 1977 roku zaczął stosować, podane w skomplikowanych złożeniach, rytmy południowoamerykańskie[2]. W twórczości operowej Lorentzena widoczny jest element ironiczny, parodystyczny i groteskowy, kompozytor nie stronił od estetycznych prowokacji[2]. Większość jego oper ma charakter kameralny, przeznaczona jest dla niewielu solistów z towarzyszeniem taśmy lub zespołu kameralnego[2].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Deep (1967, wersja zrewidowana 1981)
  • Tide (1971)
  • Partita popolare na smyczki (1976)
  • Koncert obojowy (1980)
  • Koncert wiolonczelowy (1984)
  • Koncert fortepianowy (1984)
  • Latin Suite I (1984)
  • Koncert saksofonowy (1986)
  • Latin Suite II na orkiestrę symfoniczną lub orkiestrę dętą (1987)
  • Regenbogen na trąbkę i orkiestrę (1991)

Utwory kameralne

  • Quadrata na kwartet smyczkowy (1963)
  • Cyclus: I na altówkę, wiolonczelę i kontrabas (1966, wersja zrewidowana 1986) II na 2 perkusje i harfę (1966, wersja zreewidowana 1987), III na wiolonczelę i taśmę (1966, wersja zrewidowana 1981)
  • Syncretism na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1970)
  • Granite na wiolonczelę (1971)
  • Quartetto rustico na kwartet smyczkowy (1972)
  • Umbra na gitarę (1973)
  • Colori na fortepian (1978)
  • Contorni na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1978)
  • Samba na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1980)
  • Wunderblumen na 12 wykonawców (1982)
  • Mambo na klarnet, wiolonczelę i fortepian (1982)
  • Diamond na klarnet (1983)
  • Paesaggio na flet, obój, klarnet, fagot, róg, skrzypce i altówkę (1983)
  • Paradiesvogel na flet, klarnet, skrzypce, wiolonczelę, gitarę, perkusję i fortepian (1983)
  • Dunkelblau na flet, altówkę i harfę (1985)
  • Quartetto Barbaro na kwartet smyczkowy (1990)
  • Farbentiegel na saksofon altowy i fortepian (1990)
  • Cries na gitarę elektryczną (1991)
  • Tears na akordeon (1992)
  • Tiefe na kontrabas (1993)

Utwory organowe

  • Intersection (1970)
  • Puncta (1973)
  • Groppo (1975)
  • Nimbo (1977)
  • Cruor (1977)
  • Sol (1982)
  • Luna (1984)
  • Mars (1985)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • My Bride is like a Garden na sopran i 11 instrumentalistów (1972)
  • Genesis V na chór i orkiestrę (1984)
  • Comics na komika, amatora grającego na saksofonie tenorowym, gitarę basową, grupę perkusistów, chór dziecięcy i chór (1987)

Utwory na taśmę

  • Interferences (1967)
  • The Clown of Men (1968)
  • Forest Music (1970)
  • Space Music (1971)
  • The Bottomless Pit (1972)
  • Nubes (1973)
  • Cloud Drift (1973)
  • Visione (1978)

Opery

  • Stalten Mette (wyst. Aarhus 1963, wersja zrewidowana 1980)
  • Die Schlange (1964, wersja zrewidowana 1974)
  • Eurydike (1965, wyk. radio duńskie 1969)
  • Tristan variationer (1969)
  • Die Musik kommt mir äusserst bekannt vor! (wyst. Kilonia 1974)
  • Line wundersame Liebesgeschichte (wyst. Monachium 1979)
  • Klovnen Toto (1982)
  • Fackeltanz (1986)

Teatr instrumentalny

  • Studies for 2 na wiolonczelę lub giterę i perkusję (1967)
  • Studies for 3 na wiolonczelę sopranową lub gitarę i perkusję (1968)
  • The End na wiolonczelę (1969)
  • Danish Wind na 5 instrumentów dętych drewnianych (1970)
  • film eksperymentalny Friisholm (1971)
  • 3 Mobiles na 3 różne instrumenty (1979, wersja zrewidowana 1988)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2183. ISBN 0-02-865529-X.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 417. ISBN 978-83-224-3303-4.
  3. ↑ Dansk musikpioner død: Han var en af de helt store fritænkere. dr.dk, 2018-10-03. [dostęp 2023-10-22]. (duń.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bent_Lorentzen&oldid=71573586”