Berżeniki Piotrowskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Berżeniki Piotrowskie
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

wisagiński

Obecnie

opuszczona

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Berżeniki Piotrowskie”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Berżeniki Piotrowskie”
Ziemia55°35′32″N 26°32′23″E/55,592222 26,539722

Berżeniki Piotrowskie – dawny zaścianek[1]. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie wisagińskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego[2].

W latach 1921–1945 zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim[3], w gminie Rymszany[4][5].

Powszechny Spis Ludności z 1921 roku nie podał danych dotyczących miejscowości[6]. W 1931 w 5 domach zamieszkiwały 24 osoby[1].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Rymszanach. Podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Rymszanach[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 12.
  2. zaścianek Berżeniki Piotrowskie, zaścianek na mapie (powiat brasławski, województwo wileńskie) [online], www.radzima.net [dostęp 2024-01-19].
  3. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 11.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 46.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 8.
  7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 43.