Bes (herb szlachecki)

Herb Bes u Tadeusza Gajla, za Żernickim i Sękowskim

Herb Bes u Juliusza Karola Ostrowskiego, za Niesieckim i Siebmacherem

Bes (Bies, Bees, Beess) – polski herb szlachecki, pochodzenia śląskiego.

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu czerwonym pniak o trzech korzeniach, dwóch sękach i dwóch listkach lipowych, w skos, srebrny (niekiedy zielony).

W klejnocie nad hełmem w koronie pęk piór kogucich, po 6 na stronę.

Istnieje wersja udostojniona herbu:

Na tarczy dwudzielnej w słup w polu prawym srebrnym pień naturalny o trzech korzeniach, dwóch sękach i dwóch listkach lipowych zielonych, w polu lewym czerwonym lew srebrny wspięty w koronie złotej.

W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra pawie.

Historia herbu

W wersji jednopolowej, herb należał do śląskiej rodziny Beess. Najwcześniejsza wzmianka o członku tej rodziny - Adamie, pochodzi z 1260 roku. Herb został udostojniony srebrnym lwem 23 stycznia 1609 wraz z podniesieniem Jana Beessa z Wierzchlasu na Szumiradzie do rangi Freiherra.

Herbowni

Beess, Bes, Besowski, Katowski.

Bibliografia

• Samuel Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. Warszawa: 1898.brak strony w książce
• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.brak strony w książce

Linki zewnętrzne

• Herb Bes z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
• Herb Bes w serwisie Genealogia dynastyczna. genealogia.grocholski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-12)].
• O śląskich korzeniach herbu Bees