Przejdź do zawartości

Beta Leonis Minoris

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beta Leonis Minoris A/B
β LMi A/B
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Mały Lew

Rektascensja

10h 27m 53,000s

Deklinacja

+36° 42′ 25,96″

Paralaksa (π)

0,02119 ± 0,00050[1]

Odległość

153,9 ± 3,7 ly
47,2 ± 1,1 pc

Wielkość obserwowana

4,21m[1]

Ruch własny (RA)

−127,68 ± 0,49 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−110,31 ± 0,27 mas/rok[1]

Prędkość radialna

6,34 ± 0,03 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

żółty olbrzym / żółto-biały karzeł

Typ widmowy

G8 III / F8 V[2]

Masa

~2 / 1,35 M[2]

Promień

7,8 / 2 R[2]

Jasność

36 / 5,8 L[2]

Temperatura

5075 / 6200 K[2]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 31 LMi
2MASS: J10275302+3642259
Bonner Durchmusterung: BD+37°2080
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 390
Boss General Catalogue: GC 14358
Katalog Henry’ego Drapera: HD 90537
Katalog Hipparcosa: HIP 51233
Katalog jasnych gwiazd: HR 4100
SAO Star Catalog: SAO 62053

Beta Leonis Minoris (β LMi) – gwiazda w gwiazdozbiorze Małego Lwa, znajdująca się w odległości około 154 lat świetlnych od Słońca. Jest to jedyna gwiazda tego gwiazdozbioru nosząca oznaczenie Bayera.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Jest to gwiazda podwójna, której składniki można rozdzielić za pomocą interferometrii. Jaśniejszy (β LMi A) to żółty olbrzym należący do typu widmowego G8, słabszy (β LMi B) jest sklasyfikowany jako gwiazda ciągu głównego o typie widmowym typu widmowego F8, ale jest to raczej podolbrzym. Gwiazdy mają temperatury odpowiednio 5075 i 6200 K, ich jasności są odpowiednio 36 i 5,8 razy większe niż jasność Słońca. Olbrzym ma promień tylko 7,8 razy większy niż promień Słońca (niewiele jak na tę klasę jasności) i około dwukrotnie większą masę, jego towarzysz ma promień dwukrotnie większy niż Słońce i masę zaledwie o 35% wyższą niż masa Słońca. Masywniejsza gwiazda prawdopodobnie zaczęła życie jako przedstawicielka typu widmowego A i jako pierwsza stała się olbrzymem; w przyszłości obie gwiazdy zakończą życie jako białe karły[2].

Składniki okrążają wspólny środek masy co 38,62 roku, dzieli je w przestrzeni odległość zmieniająca się od 5,4 do 27 au (średnio 16,25 au)[2]. Mają obserwowaną wielkość gwiazdową odpowiednio 4,62 i 6,04m[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Beta Leonis Minoris w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g Jim Kaler: Beta Leonis Minoris. STARS. [dostęp 2017-07-07]. (ang.).
  3. Mason et al.: WDS J21129+3014A. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.