Bhaskaraćarja
Wygląd
Bhaskaraćarja (sanskryt भास्कराचार्य, trl. Bhāskarācārya, czyli Bhāskara nauczyciel, Bhāskara II), (1114–1185) – indyjski matematyk i astronom, kierownik obserwatorium astronomicznego w Ujjainie[1]. Uznawany za kontynuatora prac żyjącego w VII wieku matematyka i astronoma Bhāskary I[2].
Na podstawie wersetów zawartych w jego głównym dziele, Siddhantasiromani,, ustalono, że urodził się w 1114 roku w miejscowości Vijjadavida (Vijjalavida), a przebywał w paśmie gór Satpura w obrębie Ghatów Zachodnich.
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]Jego głównym dziełam było Siddhantasiromani, składające się z czterech części. Wśród nich najlepiej opracowane zostały:
- Lilavati – poświęcone arytmetyce
- Bidźaganita – poświęcone algebrze
Pozostałe to:
- Grahaganita – poświęcony matematyce planetarnej,
- Golādhyāya – opisujący trygonometrię sferyczną i kosmografię.
Wkład
[edytuj | edytuj kod]Podał geometryczny dowód twierdzenia Pitagorasa[3], a także oszacowanie liczby pi równe czyli około
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bhaskara Aćarja, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-06-20] .
- ↑ Bhaskara II. Encyclopedia Britannica. [dostęp 2024-12-29]. (ang.).
- ↑ 53. Konferencja Studenckich Kół Naukowych Pionu Hutniczego.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Bhaskaraćarja w MacTutor History of Mathematics archive (ang.) [dostęp 2021-10-27].