Białoskrzydł

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Herb Białoskrzydł

Białoskrzydłpolski herb szlachecki z nobilitacji. Nazwa herbu jest stylizowana na staropolską, co było częstą praktyką w przypadku herbów nadawanych w epoce Stanisława Augusta Poniatowskiego[1].

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu czerwonym z muru srebrnego o pięciu rzędach - pół gryfa srebrnego w prawo, z dziobem i szponami złotymi.

W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Labry czerwone podbite srebrem.

Historia herbu[edytuj | edytuj kod]

Nadany wraz ze szlachectwem w 1791 r. podporucznikowi Janowi Antony[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Antony.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9. str. 21
  2. Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001. ISBN 83-7181-173-X. str. 15