Bill Hudson
| |
| pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 sierpnia 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Bill Hudson, właśc. Duane Tyrell „Bill” Hudson (ur. 11 sierpnia 1910 w Bromley, zm. 1 listopada 1995 w Durbanie)[1][2] – pułkownik brytyjski, żołnierz Special Operations Executive[3], dowódca brytyjskiej Misji Freston w okupowanej przez Niemców Polsce[4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Duane Tyrell Hudson urodził się 11 sierpnia 1910 roku w Bromley w gminie London Borough of Bromley, w hrabstwie Kent w Wielkiej Brytanii[1][2].
W czasie II wojny światowej przebywał z misją w Jugosławii[4]. Jako pierwszy brytyjski oficer odszukał Josipa Broz Titę[4].
W 1944 roku był dowódcą brytyjskiej Misji Freston (Operation Freston) w okupowanej przez Niemców Polsce[4]. Zrzut na spadochronie wykonano z 26 na 27 grudnia 1944[5].
Wcześniej Winston Churchill odbył z płk. Hudsonem dwie tajne, nieprotokołowane rozmowy[6]. Przypuszczalnie dotyczyły wyłącznie stosunków polsko-rosyjskich[6].
Oprócz niego w skład Misji Freston wchodzili: mjr Peter Sooly-Flood z MI-6, mjr Peter Kemp, st. sierż. Donald Galbraith z Królewskiego Korpusu Łączności, kpt. Antoni Pospieszalski ps. „Łuk”, występujący pod nazwiskiem Anthony Currie[4]. W obronie tej brytyjskiej misji oddział osłonowy Armii Krajowej stoczył walkę z niemieckimi wojskami. Zginął jeden żołnierz AK o pseudonimie „Newada”[7]. Misja została uratowana[8].
Bill Hudson odbył w Polsce długą rozmowę z dowódcą Armii Krajowej gen. Leopoldem Okulickim[9]. Po rozpoczęciu sowieckiej ofensywy w 1945 roku, otrzymał z Londynu instrukcję, że wszyscy członkowie brytyjskiej misji mają się oddać w ręce najbliższego sowieckiego dowództwa[10]. Wykonano to 18 stycznia 1945 roku[9]. Cała misja została aresztowana na rozkaz Stalina[9]. Osadzono ich w więzieniu sowieckim w okupowanej Częstochowie[9]. Zwolniono dopiero 12 lutego 1945 roku, w dniu zakończenia konferencji w Jałcie[9][7]. Poprzez Moskwę, Odessę, Bliski Wschód powrócili do Wielkiej Brytanii[9].
Zmarł 1 listopada 1995 w Durbanie, w Południowej Afryce[2][1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Imperium Brytyjskiego[2]
- Order Wybitnej Służby[2]
- Gwiazda za Wojnę 1939–1945[2]
- Gwiazda Afryki[2]
- Gwiazda Italii[2]
- Medal Obrony[2]
- Medal Wojny 1939–1945[2]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M.R.D. Foot: Colonel D. T. Hudson. independent.co.uk, 14 listopada 1995. [dostęp 2023-01-23]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Hudson, Duane Tyrell. tracesofwar.com. [dostęp 2023-01-23]. (ang.).
- ↑ John Robertson: SOE. Hudson, Duane Tyrrell. specialforcesroh.com, 12 kwietnia 2011. [dostęp 2023-01-23]. (ang.).
- ↑ a b c d e Davies 2004 ↓, s. 587.
- ↑ Janusz Kurtyka, Jacek Pawłowicz: Leopold Okulicki. Biogram. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-01-23]. (pol.).
- ↑ a b Garliński 1971 ↓, s. 224.
- ↑ a b Operacja Freston. Ostatni zrzut cichociemnego do kraju. polskieradio.pl, 26 grudnia 2022. [dostęp 2023-01-23]. (pol.).
- ↑ Davies 2004 ↓, s. 589.
- ↑ a b c d e f Garliński 1971 ↓, s. 227.
- ↑ Józef Garliński: Politycy i żołnierze. Londyn: Odnowa, 1971, s. 227, przypis nr 61.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Norman Davies: Powstanie ’44. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2004, s. 586–592. ISBN 83-240-0459-9.
- Józef Garliński: Politycy i żołnierze. Londyn: Odnowa, 1971, s. 224–227.