Biszpink
Biszpink (Bisping, Gallen) – polski herb szlachecki z indygenatu.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
Według Adama Bonieckiego (Herbarz polski), herb przedstawia się następująco:
W tarczy dzielonej w pas srebrno błękitnej, w polu górnym trzy winne szczepy z kiściami winogron skierowanymi ku górze, w dolnym gwiazda ośmioramienna złota. W klejnocie trzy pióra strusie, błękitne między białymi, otoczone wstążką błękitno-białą, na nich godła jak w tarczy, poniżej skrzydła orle błękitne[2].
Według Ostrowskiego (Księga herbowa rodów polskich) (za nim informację tę powtarza Tadeusz Gajl):
Na tarczy dwudzielnej w pas w polu górnym srebrnym trzy winne szczepy rzędem, w polu dolnym błękitnym sześcioramienna gwiazda złota. W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie[3].
Niektóre źródła łączą obie wersje herbu[4].
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Zatwierdzony indygenatem z 1583 Janowi Bisping[3].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Herb ten, jako herb własny, przysługuje tylko jednej rodzinie herbownych:
Biszpink (Bisping, Bispink, Bisping von Gallen).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 1. Warszawa: Skład główny Gebethner i Wolff, 1897-1906, s. 272.
- ↑ a b Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 23.
- ↑ Genealogia potomków Sejmu Wielkiego
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wielka genealogia Minakowskiego.
- Herb Biszpink z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
